Ο πρόεδρος της UEFA, Αλεξάντερ Τσεφερίν, κάλεσε την ποδοσφαιρική οικογένεια σε όλη την Ευρώπη να συνεχίσει την προσπάθεια για μεγαλύτερη ισότητα, πολυμορφία και ένταξη, καθώς απευθύνθηκε στη διήμερη διάσκεψη του #EqualGame στο Wembley Stadium, όπως αναφέρει η ιστοσελίδα της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας.
Η συνάντηση διοργανώθηκε Τρίτη και Τετάρτη, από κοινού από την UEFA, την αγγλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου και το δίκτυο Fare, συγκεντρώνοντας αντιπροσώπους από περισσότερες από 50 χώρες.
Ανοίγοντας την διάσκεψη, ο Τσεφερίν δήλωσε ότι «ντρέπεται» από τα προβλήματα που εξακολουθούν να βλάπτουν το ποδόσφαιρο. «Απλά αισθάνομαι ντροπή που σήμερα, το 2019, πρέπει να διοργανώσουμε μια διάσκεψη που προωθεί την ποικιλομορφία. Είναι το 2019, πώς μπορεί να συμβεί αυτό; Εξαιτίας αυτού, ντρέπομαι. Αισθάνομαι έτσι που εδώ στην Ευρώπη δεν περνάει ένα Σαββατοκύριακο χωρίς πράξη διάκρισης που λαμβάνει χώρα σε γήπεδο ποδοσφαίρου, σε ερασιτεχνικό ή επαγγελματικό επίπεδο», τόνισε.
«Ντρέπομαι που βλέπω ανθρώπους να επιχειρούν ρατσιστικές, σεξιστικές και ομοφοβικές επιθέσεις και να προσβάλουν χωρίς να συνειδητοποιούν το καταστροφικό αποτέλεσμα και τη συμβολική σημασία των λέξεων τους. Ντρέπομαι βλέποντας ότι οι παίκτες, προπονητές και παράγοντες δεν αποκαλύπτουν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό στους φιλάθλους καθώς φοβούνται την αντίδραση της ποδοσφαιρικής μας κοινότητας. Αυτό δείχνει ότι εξακολουθεί να υπάρχουν βαθιά προβλήματα».
Ο πρόεδρος της UEFA επικρότησε τις προσπάθειες εκείνων που «υποστήριζαν την αλλαγή και ζητούσαν περισσότερη ισότητα και δικαιοσύνη» και υπογράμμισε τη δύναμη του ποδοσφαίρου ως «κοινωνικό καταλύτη» λέγοντας: «Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που απομακρύνει όλες τις διαφορές, σεξουαλικά και θρησκευτικά, τα μόνα χρώματα που έχουν σημασία στο γήπεδο είναι τα χρώματα που έχουν οι φανέλες των παικτών».
Ωστόσο, τόνισε: «Πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε περισσότερα - περισσότερο για τους άλλους, περισσότερο για αλληλεγγύη, περισσότερο για ποικιλομορφία, γιατί πρέπει να τολμήσουμε να αλλάξουμε, πρέπει να τολμήσουμε να είμαστε διαφορετικοί, τολμούμε να επενδύσουμε στην εκπαίδευση των παιδιών μας».
Ο πρόεδρος της αγγλικής ομοσπονδίας, Γκρεγκ Κλάρκ, υπογράμμισε την ανάγκη να εξεταστούν εκ νέου οι κανόνες που εφαρμόζονται για την καταπολέμηση του ρατσισμού στο ποδόσφαιρο.
«Πρέπει να κάνουμε περισσότερα στην Αγγλία, ακόμη και εδώ στην ομοσπονδία, και πρέπει να κάνουμε περισσότερα σε όλη την Ευρώπη και πρέπει να το κάνουμε μαζί», είπε.
Την Τρίτη, πρώτη ημέρα του συνεδρίου, συζητήθηκαν θέματα σχετικά με την ποικιλομορφία κι την ισότητα. Η γενική γραμματέας της εσθονικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, Ανέ Ρέι, δήλωσε: «Πρέπει να αλλάξουμε τη νοοτροπία, οι γυναίκες είναι οι ίδιοι άνθρωποι με τους άνδρες. Είμαστε λίγο διαφορετικοί, φυσικά, αλλά είμαστε και οι δύο καλά μορφωμένοι, και οι δύο μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά πολύ καλά. Ελπίζω πραγματικά σε 10-15 χρόνια όταν μιλάμε για ηγεσία, δεν μιλάμε για «γυναίκες στην ηγεσία» και «άνδρες στην ηγεσία».
Σχετικά με το ποδόσφαιρο και την αναπηρία, ο Ταζκ Ρούτερ, πρώην αρχηγός της αγγλικής ομάδας με παίκτες που είχαν εγκεφαλική παράλυση, μίλησε για τον αντίκτυπο του παιχνιδιού στη ζωή του μετά από το περιστατικό που σταμάτησε κάθε ελπίδα τ να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Αναρωτήθηκε: «Περίπου 18 τοις εκατό του πληθυσμού της Ευρώπης έχουν αναπηρία, αλλά έχουν την ευκαιρία να παίξουν;»
Οι εργασίες της Τετάρτης, άρχισαν με λόγια του Σλοβένου Αντρέι Πισλ, προέδρου οργανισμού για τα δικαιώματα στον αθλητισμό στην χώρα του, ο οποίος υπογράμμισε την σπουδαιότητα των τοπικών δραστηριοτήτων στις οποίες εμπλέκεται: «Ακόμη και πολύ μικρά γεγονότα μπορεί να έχουν αντίκτυπο. Το μήνυμά μου προς εσάς θα ήταν να στηρίξετε ή να κάνετε τοπικές εκδηλώσεις, να προσεγγίσετε τον αθλητισμό της βάσης, να δώσετε προσοχή στην εκπαίδευση και να διατηρήσετε ανοιχτό μυαλό».
Ένας άλλος ομιλητής ήταν ο Μπιορν Ίλερ, επιζών από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Νορβηγία το 2011, διεθνής εμπειρογνώμονας για την αντιμετώπιση του εξτρεμισμού, ο οποίος δήλωσε: «Η θεραπεία του βίαιου εξτρεμισμού είναι να βρούμε έναν τρόπο να οικοδομήσουμε κοινότητες στις οποίες γιορτάζουμε την ποικιλομορφία και βλέπουμε ο ένας τον άλλον διαφορετικά. Να μάθουμε από αυτό και να αναπτυχθούμε από αυτό».
