Κάποτε, όχι πολλά χρόνια πριν, υπήρχε το «Big Six». Από την περίοδο, όμως, που άρχισε η πτώση της Άρσεναλ και της Τότεναμ, από τότε που η Λέστερ έκανε το θαύμα της και κατέκτησε τον τίτλο στην Πρέμιερ Λιγκ, άρχισε να... ανοίγει η όρεξη και στους μικρομεσαίους της μεγάλης κατηγορίας στην Αγγλία για κάτι παραπάνω από μια θέση στις μεσαίες θέσεις της βαθμολογίας. Είναι τα αουτσάιντερ που αμφισβητούν την... αριστοκρατία και «τρυπώνουν» ανάμεσά τους διεκδικώντας μερίδιο στην επιτυχία.
Tην περσινή σεζόν η Γουέστ Χαμ τερμάτισε στην έκτη θέση και «έκλεψε» από την Τότεναμ το εισιτήριο για το φετινό Γιουρόπα Λιγκ. Yπήρξε, βέβαια, κριτική που έλεγε ότι η ομάδα καθόταν πίσω κόντρα στους μεγάλους και δεν έπαιζε το ποδόσφαιρο που μπορούσε να παίξει. Δεν ήταν, ωστόσο, ένα... πυροτέχνημα όπως φαίνεται από την πορεία της ομάδας ως τώρα στην φετινή Πρέμιερ Λιγκ. Η νίκη επί της Λίβερπουλ, που είχε αήττητο σερί 25 αγώνων, την προηγούμενη αγωνιστική την «έστειλε» στην δεύτερη θέση της βαθμολογίας μαζί με τη Μάντσεστερ Σίτι, τρεις βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Τσέλσι.
«Είμαστε μια ομάδα στην φάση της ανάπτυξης. Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα νεανικό σύνολο και να βάλουμε τις βάσεις ώστε στο μέλλον να αποτελούμε μέρος της ελίτ του πρωταθλήματος» έλεγε πέρυσι ο Ντέιβιντ Μόγιες, τότε που τα «Σφυριά» έδιναν τον αγώνα τους για να φτάσουν στην πρώτη τετράδα και να βγουν στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτή η ανάπτυξη συνεχίζεται φέτος ακόμα πιο δυναμικά. Το... σφυροκόπημα συνεχίζεται.
Η νίκη επί της Λίβερπουλ συνεχίζει το εξαιρετικό σερί που έχει με 23 βαθμούς σε 11 αγωνιστικές, ενώ η Γουέστ Χαμ έχει τέσσερις συνεχόμενες νίκες και επτά παιχνίδια χωρίς ήττα σε όλες τις διοργανώσεις.
«Για ποιο λόγο να μην ονειρευόμαστε όπως πέρυσι;» αναρωτιέται ο Πάμπλο Φορνάλς.
Στην αναμέτρηση με τη Γκενκ για τους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, ο Μόγιες συμπλήρωσε 1000 παιχνίδια ως προπονητής. «Γερνάω» είπε χαριτολογώντας ο Σκωτσέζος τεχνικός, ο οποίος έχει περάσει από την Έβερτον, από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (o πρώτος που ανέλαβε μετά τον σερ Άλεξ Φέργκιουσον), από τη Ρεάλ Σοσιεδάδ, από τη Σάντερλαντ και πήγε το 2017 στη Γουέστ Χαμ αναλαμβάνοντας μια ομάδα που ήταν στο χείλος του υποβιβασμού και την έσωσε. Παρόλα αυτά δεν ανανεώθηκε η συνεργασία του με τον σύλλογο για να επιστρέψει τελικά τα Χριστούγεννα του 2019, αυτή τη φορά για να στηριχτεί και να του δοθεί η ευκαιρία να φτιάξει την ομάδα.
«Πιστεύω ότι υπήρχε μεγάλη μερίδα οπαδών που πίστευε τότε ότι δεν ήμουν η σωστή επιλογή. Η ομάδα ήταν σε δύσκολη θέση και ίσως ήταν ρίσκο. Το κλειδί ήταν ότι προσπάθησα τότε να μάθω καλύτερα τους παίκτες και να ρίξω το βάρος στη φυσική κατάσταση. Νομίζω ότι χάρη σε αυτά κάναμε τη διαφορά» λέει ο 58χρονος προπονητής.
Το 2016 η ομάδα άφησε το «Μπόλεϊν Γκράουντ», το γήπεδο που ήταν σπίτι της από το 1904. Από το Άπτον Παρκ πήγε στο Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου, από τους 35.000 θεατές στις 60.000 με τα έξοδα να αυξάνονται σημαντικά λόγω των εισιτηρίων και όχι μόνο. Το αξιοσημείωτο, βέβαια, είναι πως τη φετινή σεζόν θετικά αποτελέσματα έχουν έρθει μακριά από την έδρα της: έχει πάρει 13 βαθμούς από τους 15 ως φιλοξενούμενη. Εντός έδρας δεν έχει ήττα.
Τις τρεις τελευταίες σεζόν, ο σύλλογος έδωσε 249 εκατομμύρια ευρώ σε μεταγραφές αποκτώντας ποδοσφαιριστές που αποδεικνύονται καθοριστική στην πορεία της ομάδας. Πήρε τον Κερτ Ζουμά με 35 εκατομμύρια ευρώ, έδωσε 30 για τον Νίκολα Βλάσιτς, άλλα 28 για τον Φορνάλς και 23 για τον Μπενραχμά. Αποκτήθηκαν, επίσης οι Μπόουεν, Σούτσεκ (ο οποίος ταίριαξε απόλυτα στο κέντρο με τον Ντέκλαν Ράις), Κουφάλ και Ντόουσον.
Η πώληση του Σεμπαστιάν Αλέ στον Άγιαξ την προηγούμενη χειμερινή μεταγραφική περίοδο άφησε τον Μάικλ Αντόνιο μόνο στην επίθεση. Παίζει ως «εννιάρι», έχει έξι γκολ και τρεις ασίστ στην Πρέμιερ Λιγκ. Είναι σε τρομερή φόρμα και αναδείχθηκε παίκτης του μήνα τον Αύγουστο. Υποστηρίζεται, στο 4-2-3-1 του Μόγιες, με τρεις παίκτες πίσω του για να τον καλύπτουν. Ο Φορνάλς έχει βάλει τέσσερα γκολ και έχει δυο ασίστ στο πρωτάθλημα. Ο Μπενραχμά άλλα τρία γκολ και τρεις ασίστ, ο Μπόουεν δυο τέρματα και τέσσερα «δωράκια» στους συμπαίκτες του για να σκοράρουν. Και είναι, επίσης, τα στημένα τους... κίνδυνος-θάνατος για κάθε αντίπαλο όπως φάνηκε και στο παιχνίδι με τη Λίβερπουλ. Ο Άλισον πήρε το μάθημά του από τα «σφυριά».
«Θέλουμε να παίρνουμε παίκτες οι οποίοι θα βελτιώνουν την ομάδα. Οι μεταγραφές είναι αποφάσεις του προπονητή, δεν θα ήταν δυνατόν να τον βάλουμε να δουλέψει με ποδοσφαιριστές που δεν θέλει. Τα οικονομικά μας δεν είναι απεριόριστα και υπήρξαν στο παρελθόν και κακές επιλογές σε παίκτες» εξηγεί ο Ντέιβιντ Σάλιβαν, συνιδιοκτήτης του συλλόγου.
Με τον Μόγιες να είναι ο προπονητής που έχει κάνει τις λιγότερες αλλαγές, συγκριτικά με τους συναδέλφους του στην Πρέμιερ Λιγκ, στην ενδεκάδα έχοντας χρησιμοποίησει τους λιγότερους παίκτες από κάθε άλλη ομάδα, είναι σαφές πως κάθε ποδοσφαιριστής στη Γουέστ Χαμ γνωρίζει ακριβώς τον ρόλο του, μένει σε αυτόν και ξέρει επίσης άρισα τι κάνει κάθε συμπαίκτης του.
Στην Πρέμιερ Λιγκ η Γουέστ Χαμ τα πηγαίνει εξαιρετικά και στο Γιουρόπα Λιγκ είναι στην πρώτη θέση του ομίλου με δέκα βαθμούς μετά τις τέσσερις αγωνιστικές «βλέποντας» τη φάση των «16». Στο Καραμπάο Καπ απέκλεισε πρώτα τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και μετά τη Μάντσεστερ Σίτι στα πέναλτι και ονειρεύεται τον πρώτο τίτλο της από το 1981. Από το 2006, όταν έχασε από τη Λίβερπουλ στον τελικό του Κυπέλλου, δεν έχει παίξει ξανά σε άλλον τελικό.
«Θα είναι υπέροχο αν κατακτήσουμε ένα τρόπαιο, αλλά το βασικό μέλημά μου είναι να βάλω την ομάδα εκεί που αξίζει να είναι» λέει ο Μόγιες τονίζοντας πως η άνοδος είναι εντυπωσιακή, αλλά μπορεί να αποδειχθεί και απότομη. Και να οδηγήσει σε πτώση. Επί του παρόντος τα όνειρα είναι πιο μεγάλα από τις άσχημες σκέψεις. Και είναι αυτά που αποτελούν τον οδηγό για την επιτυχία.
