Μπορεί όντως η Λίβερπουλ να νίκησε 7-0 τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Είναι αληθινό αυτό το σκορ; Is this the real life? Is this just fantasy? Τι έγινε το απόγευμα της Κυριακής;
- «Αυτή είναι η πραγματικότητα και με ενοχλεί πολύ»
- Το ποσό που απαιτείται για να βγει η χρονιά στην Ανόρθωση!
Η αλήθεια είναι ότι στο Άνφιλντ συνέβη αυτό που συμβαίνει πάντα σε τέτοια ισοπεδωτικά σκορ: πολλά πράγματα μαζί. Όταν μιλάμε για ντέρμπι, για αναμετρήσεις μεταξύ ομάδων που βρίσκονται στο ίδιο ράφι, τότε ποτέ ένα τέτοιο σκορ δεν οφείλεται αποκλειστικά στον θριαμβευτή.
Ποτέ δεν αρκεί η καλή απόδοση του θριαμβευτή
Όσο καλά κι αν παίξεις, όσο κυριαρχικός κι αν είσαι, δεν ρίχνεις πάνω από τέσσερα γκολ. Όταν το πράγμα ξεφεύγει, έχουν βοηθήσει κι άλλα και η λίστα πάει κάπως έτσι:
1. Η μία ομάδα έχει εξαιρετική απόδοση.
2. Ο αντίπαλος είναι σε τραγική βραδιά, με πολλά ατομικά λάθη.
3. Η αποτελεσματικότητα χτυπάει κόκκινο.
4. Αυτός που συντρίβεται μπήκε στο ματς πιστεύοντας πως είναι καλύτερος απ'ότι πραγματικά είναι.
Η αίσθηση ανωτερότητας της Γιουνάιτεντ
Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο. Είναι δύσκολο να συντριβεί έτσι μια ομάδα που έχει προβλήματα. Τέτοια χαστούκια συνήθως τα τρώνε ομάδες που πάνε στη μάχη με αίσθηση ανωτερότητας, που όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Η Γιουνάιτεντ είχε κάθει δικαίωμα να πάει στο Άνφιλντ νιώθοντας καλά. Τρίτη στο πρωτάθλημα, μεγάλη πρόκριση στο Europa με ανατροπή επί της Μπαρτσελόνα, επιστροφή στους τίτλους με τη νίκη στον τελικό του League Cup απέναντι στην Νιουκάστλ.
Θα ήταν παράλογο να αμφισβητήσει κανείς την πρόοδο που έχει κάνει φέτος με τον Τεν Χαχ στον πάγκο, αλλά ταυτόχρονα (θα) ήταν υπερβολικό να πιστέψει πως η Γιουνάιτεντ επέστρεψε και τα έχει όλα λυμμένα.
Το πιο εύκολο πρόγραμμα μετά το Μουντιάλ
Μετά το Μουντιάλ, η Γιουνάιτεντ είχε το πιο εύκολο πρόγραμμα στην Premier League. Η ομάδα του Τεν Χαχ έδωσε 10 παιχνίδια πριν πάει στο Άνφιλντ.
Οκτώ από τους 10 αντιπάλους της Γιουνάιτεντ μετά το Μουντιάλ ήταν ομάδες που βρίσκονται κάτω από τη μέση της βαθμολογίας. Μόνο δύο φορές οι Κόκκινοι Διάβολοι αντιμετώπισαν ομάδα του Top10, στη νίκη επί της Σίτι στο Ολντ Τράφορντ και στην ήττα από την Άρσεναλ στο Λονδίνο.
Στο Άνφιλντ ήρθε η 3η αναμέτρηση και εξελίχθηκε σε Βατερλό.
Βελτιωμένη, αλλά όχι δραματικά
Η βελτίωση της Γιουνάιτεντ είναι δεδομένη, αλλά όχι όσο μεγάλη την έκαναν να φαίνεται το σερί των αποτελεσμάτων και η 3η θέση. Οι αριθμοί μας δίνουν μια καλύτερη αίσθηση.
Η Γιουνάιτεντ πήγε στο Άνφιλντ με μέσο όρο 1.55 xGoals ανά παιχνίδι. Βελτίωση σε σχέση με το περσινό 1.34, μια ακόμη απόδειξη για όσους μπορούν να καταλάβουν ότι μια επίθεση μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα αν αφαιρέσεις απ'αυτήν τον περσινό, στατικό Ρονάλντο.
Βελτίωση και στην άμυνα, αφού από το περσινό 1.34 xGoals Κατά η Γιουνάιτεντ κατέβηκε φέτος στο 1.15. Βελτιωμένη αμυντική λειτουργία ναι, πραγματικά καλή αμυντική λειτουργία όχι.
Με 1.15 xGoals Κατά ανά παιχνίδι, η Γιουνάιτεντ όχι μόνο απέχει πολύ από το 0.72 της Σίτι και το 0.87 της Άρσεναλ, αλλά είναι πίσω από το 0.96 της Νιουκάστλ, το 1.00 της Γουέστ Χαμ, το 1.05 της Μπράιτον, το 1.11 της Τότεναμ.
Το 0.40 xGoals Difference με το οποίο πήγε η Γιουνάιτεντ στο Άνφιλντ μπορεί να είναι εξαιρετικό σε σχέση με πέρσι, αλλά δεν είναι δα και δραματικό άλμα προς τα εμπρός αν συγκριθεί με το 0.35 του 2020-21 και το 0.36 του 2019-20.
Επουδενί διεκδικήτρια
Με λίγα λόγια, η φετινή Γιουνάιτεντ απλώς έκανε ένα βήμα μπροστά μετά το περσινό πισωγύρισμα. Δεν έγινε ποτέ καλύτερη από τη σταθερά μέτρια εικόνα που έχει τις τελευταίες πέντε σεζόν.
Έβαλε τις βάσεις για να δικαιούται να βλέπει μπροστά με αισιοδοξία, αλλά όχι, επουδενί δεν έγινε ομάδα που μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο.
Δεν γίνεται αυτό σε μια σεζόν που έχεις φάει έξι στην έδρα της Σίτι, επτά στην έδρα της Λίβερπουλ και τρία στην έδρα της Άρσεναλ.
Ο Μανέ, ο Ντίας και ο Νούνιες
Πάμε και στη Λίβερπουλ. "Τους λείπει ο Μανέ, δεν έπρεπε να φύγει, αυτόν έπρεπε να κρατήσουν όχι τον Σαλάχ που σέρνεται, ο Νούνιες βγήκε παλτό".
Γράφτηκαν και ειπώθηκαν κατά κόρον από την αρχή της σεζόν, αλλά ουδέποτε είχαν σχέση με την πραγματικότητα.
Ο σπουδαίος Μανέ δεν έλειψε, είχε ήδη αντικασταθεί από πέρυσι από τον Ντίας. Αυτός έλειψε και λείπει ακόμα, εκτός δράσης από τις αρχές Οκτωβρίου.
Ο Νούνιες δεν βγήκε παλτό. Ο Ουρουγουανός στα 23 του έχει 14 γκολ και τέσσερις ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις. Στην πρώτη του σεζόν σε Top5 πρωτάθλημα, άγουρος ακόμα, σε μια θέση που τον δυσκολεύει πολύ στα αριστερά, χωρίς καν να ξέρει αγγλικά να συνεννοηθεί.
Ασέβεια στον Σαλάχ
Κι ο Σαλάχ δεν σέρνεται. Περιόδους με κακά τελειώματα περνάνε όλοι οι ποδοσφαιριστές. Για κάποιους μήνες όλα πάνε μέσα και μετά όλα πάνε έξω. Φόρμα λέγεται, έρχεται και παρέρχεται.
Αλλά form is temporary, class is permanent. Ήταν σχεδόν κωμικό να έχει η Λίβερπουλ τόσα ζητήματα σχεδόν παντού στο γήπεδο και η κουβέντα να επικεντρώνεται στον world class Σαλάχ.
Ήταν επίσης επιφανειακή προσέγγιση, όταν από την αρχή της σεζόν ήταν εμφανές πως η Λίβερπουλ ήθελε να φέρει τον Νούνιες στις θέσεις των καλών εκτελέσεων, πως ο νέος τρόπος παιχνιδιού αφαίρεσε απειλή από το παιχνίδι του Σαλάχ.
Συζήτηση σχεδόν ασεβής για έναν παίκτη που μπορεί να κάνει τόσα πράγματα στο γήπεδο, που μπορεί να προσφέρει και χωρίς να σκοράρει, που έκανε αυτό το πράγμα στον Μαρτίνες στη φάση του 3-0, που είναι πλέον ο πρώτος σκόρερ της Λίβερπουλ στην Premier League αφού πέρασε τον Φάουλερ με 61(!) παιχνίδια λιγότερα, που είναι αυτός που έχει 11 γκολ στα τελευταία έξι παιχνίδια των Κόκκινων απέναντι στη Γιουνάιτεντ.
Τα πέντε "γιατί" της Λίβερπουλ
Τα παραπάνω ποτέ δεν ίσχυαν. Και το σημαντικότερο, δεν ήταν ποτέ η αιτία της φετινής εικόνας της Λίβερπουλ.
Η Λίβερπουλ είναι φέτος αγνώριστη γιατί δεν μπορεί να τρέξει. Τα τελευταία χρόνια η ομάδα του Κλοπ ήταν μόνιμα στις πρώτες θέσεις σε τρεις κατηγορίες στην Premier League: στη συνολική απόσταση που καλύπτουν οι παίκτες, στα τρεξίματα και στα έντονα σπριντ.
1. Η ένταση, το πρες, το ασταμάτητο τρέξιμο ήταν η ταυτότητα της Λίβερπουλ, το ονοματεπώνυμό της. Και φέτος αυτά χάθηκαν. Γιατί;
2. Γιατί η Λίβερπουλ προήλθε από μια πρωτοφανή σεζόν, με 63 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις, όταν κυνήγησε τέσσερις τίτλους μέχρι την τελευταία ημέρα και γνώρισε μόλις τέσσερις ήττες.
3. Γιατί ούτως ή άλλως η ομάδα του Κλοπ βρίσκεται σε μεταβατική περίοδο. Ένα χτίσιμο που ξεκίνησε με τις προσθήκες των Ζότα, Κονατέ και Ντίας, συνεχίστηκε με Νούνιες και Χάκπο και έχει ακόμα πολλές κινήσεις μπροστά του.
4. Γιατί αυτό το rebuild αγνόησε το κέντρο της ομάδας. Εκεί δεν ήρθε ποτέ κανείς, με τον Κλοπ να λέει στις αρχές του καλοκαιριού πως η Λίβερπουλ δεν χρειάζεται να πάρει μέσο, να αλλάζει άποψη λίγο πριν το τέλος της μεταγραφικής περιόδου και τελικά να γίνεται η τραγελαφική προσθήκη του Αρτούρ Μέλο.
5. Γιατί Φαμπίνιο και Χέντερσον "περπατάνε" στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν, ο Τιάγκο πάντα έχει τραυματισμούς. Η Λίβερπουλ έφτασε να χρειάζεται τη φρεσκάδα του 18χρονου Μπάιτσετιτς.
Αυτοκτονική προσέγγιση
Το παιχνίδι της Λίβερπουλ πάντα βασιζόταν σε τρεξίματα και πρες elite επιπέδου. Η τραγωδία φέτος ήταν να βλέπεις τους Κόκκινους για συνεχόμενα παιχνίδια να προσπαθούν να νικήσουν με το ίδιο στιλ παιχνιδιού, αλλά με το χειρόφρενο σηκωμένο.
Μια αυτοκτονική προσέγγιση, που έφερνε διαρκώς τους αντιπάλους φάτσα με τον Άλισον και τη Λίβερπουλ να μην μπορεί να ελέγξει κανένα παιχνίδι.
Αποκαρδιωτικό ήταν το γεγονός πως η εικόνα ήταν χειρότερη μετά την διακοπή για το Μουντιάλ. Εκεί θα περίμενε κανείς πως η Λίβερπουλ θα έκανε ένα από τα δύο: ή θα παρουσιαζόταν πιο φρέσκια ή θα είχε βρει έναν άλλο τρόπο προσέγγισης, θα προσπαθούσε να νικήσει χωρίς την ένταση του παρελθόντος.
Η επιστροφή στη δράση ήταν άθλια, με ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα. Ήττες με τρία γκολ από την Μπρέντφορντ, την Μπράιτον και τη Γουλβς, πεντάρα από τη Ρεάλ στο Άνφιλντ για το Champions League.
Εικόνα από άλλη σεζόν
Τι έγινε με τη Γιουνάιτεντ; Ο Κλοπ το είπε με μια φράση στο flash interview: "Πρώτα απ'όλα, μοιάζει με αποτέλεσμα από άλλη σεζόν". Ναι, γιατί η εικόνα ήταν από άλλη σεζόν. Ο Φαμπίνιο μπορεί να ήταν καλός για πρώτη φορά φέτος και οργίασε απέναντι στον Κασεμίρο, ο Χέντερσον δεν σταμάτησε να τρέχει, ο Έλιοτ είχε 9(!) ανακτήσεις κατοχής.
Η Λίβερπουλ ήταν Λίβερπουλ. Και μετά ήρθε να προστεθεί η άγνοια κινδύνου της "ψηλωμένης" Γιουνάιτεντ, που μπορεί κανείς να τη δει προσωποποιημένη στη συμπεριφορά του Άντονι, που ούτε μία φορά δεν καταδέχθηκε να ακολουθήσει τα ανεβάσματα του Ρόμπερτσον στο πρώτο μέρος.
World class εκτελέσεις, τραγικός Ντε Χέα
Και μετά ήρθε να προστεθεί η αποτελεσματικότητα του Κόκκινων, που βρήκαν world class εκτελέσεις, ειδικά στα δύο γκολ του Χάκπο και στην οβίδα του Σαλάχ με το δεξί.
Και μετά ήρθε να προστεθεί η τραγική εικόνα του Ντε Χέα, που προφανώς και δεν φταίει για την ήττα, αλλά ταυτόχρονα ευθύνεται για την έκταση του σκορ περισσότερο από τους σκόρερ.
Δεν γίνεται να υποβαθμίζεις το Άνφιλντ
Και μετά προστέθηκε η πνευματική κατάρρευση της Γιουνάιτεντ, που λογικά θα αποτέλεσε ένα μάθημα για τον Τεν Χαχ. Πριν το παιχνίδι ο Ολλανδός έκανε ένα λάθος που έχουν κάνει αρκετοί στο παρελθόν: υποβάθμισε το Άνφιλντ.
"Για μένα δεν υπάρχει κάτι διαφορετικό από τα άλλα ματς. Το γήπεδο έχει τις ίδιες διαστάσεις, οι διατητές είναι τρεις,υπάρχει κι ένας τέταρτος, η μπάλα είναι σφαιρική και έχει αέρα μέσα".
Μετά το παιχνίδι ο Ολλανδός είπε πως "το δεύτερο μέρος ήταν αντιεπαγγελματικό".
Well, καμιά φορά αυτό συμβαίνει στο Άνφιλντ. Ο Τεν Χαχ θα μπορούσε να πιστέψει περισσότερο τον Γκουαρδιόλα. Ο Πεπ το ξέρει καλά το γήπεδο και πριν χρόνια είπε "κάτι συμβαίνει, που δεν συμβαίνει σε κανένα άλλο γήπεδο στον κόσμο, βάζουν ένα γκολ και στα επόμενα λεπτά νιώθεις ότι θα φας άλλα τέσσερα, αισθάνεσαι μικρός και οι αντίπαλοι είναι παντου".
Ο Τεν Χαχ πλέον ξέρει, αλλά η επτάρα έγραψε. Η Γιουνάιτεντ ήταν μικρή και οι παίκτες της Λίβερπουλ βγαλμένοι από τις προηγούμενες σεζόν.
Τι λέει το αποτέλεσμα
Το ιστορικό αποτέλεσμα δεν αλλάζει βέβαια τη μεγάλη εικόνα. Και οι δύο ομάδες χρειάζονται πολλά ακόμα. Η Γιουνάιτεντ έχει δρόμο για να γίνει πραγματική διεκδικήτρια του τίτλου, η Λίβερπουλ αρκετές ακόμα κινήσεις, ώστε να φτάσει ξανά στα επίπεδα των top σεζόν που έχει κάνει με τον Κλοπ.
Ακόμα και με ένα φυσιολογικό σκορ, με ένα 3-0 ας πούμε, το ντέρμπι του Άνφιλντ χρησιμεύει για ένα πράγμα. Για να γίνει κατανοητό πως μπορεί η μία ομάδα να είναι δραματικά χειρότερη από πέρυσι, μπορεί η άλλη να έχει κάνει ουσιαστικά βήματα προόδου, αλλά όχι, η Γιουνάιτεντ δεν έχει προσπεράσει τη Λίβερπουλ εφέτος.
