- Παρόμοια μοίρα
-
«Είναι πολλά που πρέπει να αλλάξουν στην ΚΟΠ - Ο κόσμος έχει δίκαιο σε πολλά πράγματα που λέει»
Στην ευρωπαϊκή σκηνή έχουμε τον εκρηκτικό Βινίσιους, τον ταλαντούχο Ραφίνια, τον σταθερό Μαρκίνιος, έναν από τους κορυφαίους τερματοφύλακες στον κόσμο, τον Άλισον και άλλους. Πολυάριθμοι Βραζιλιάνοι κοσμούν επίσης και τα κυπριακά γήπεδα. Η επιρροή τους είναι παντού. Ωστόσο, η πραγματική έκπληξη και απόδειξη της συλλογικής τους δύναμης ήρθε αυτές τις μέρες από το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων που διεξάγεται στις ΗΠΑ.
Εκεί, οι βραζιλιάνικες ομάδες έδωσαν ένα ηχηρό μήνυμα, αποδεικνύοντας ότι η ποιότητα δεν περιορίζεται μόνο στους μεμονωμένους παίκτες. Η Παλμέιρας, η Μποταφόγκο, η Φλαμένγκο και η Φλουμινένσε πέτυχαν το απόλυτο, τέσσερις στις τέσσερις ομάδες προκρίθηκαν από τους ομίλους στην φάση των νοκ-άουτ αγώνων. Το επίτευγμα αυτό αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία αν αναλογιστεί κανείς ότι η Παλμέιρας και η Φλαμένγκο τερμάτισαν στην κορυφή των ομίλων τους, επιβεβαιώνοντας την ανωτερότητά τους.
Οι νίκες που σημείωσαν ήταν όχι απλά σημαντικές, αλλά και ενδεικτικές της υψηλής τους ποιότητας. Η Φλαμένγκο επικράτησε με το εμφατικό 3-1 της Τσέλσι, μιας εκ των κορυφαίων ομάδων της Premier League, η οποία τερμάτισε στην 4η θέση του αγγλικού πρωταθλήματος. Ακόμη πιο εντυπωσιακή ήταν η επικράτηση της Μποταφόγκο με 1-0 επί της πρωταθλήτριας Ευρώπης, Παρί Σεν Ζερμέν. Μάλιστα, ο προπονητής της Παρί, Λουίς Ενρίκε, αναφέρθηκε δημόσια στην άμυνα της βραζιλιάνικης ομάδας ως την καλύτερη που είχε αντιμετωπίσει καθ' όλη τη φετινή αγωνιστική περίοδο. Παρόλο που η Μποταφόγκο γνώρισε την ήττα στο τελευταίο παιχνίδι του ομίλου της από την Ατλέτικο Μαδρίτης, η νίκη της επί της Παρί ήταν αυτή που της εξασφάλισε την πολυπόθητη πρόκριση στην επόμενη φάση.
Συμπερασματικά, τα δεδομένα είναι αδιαμφισβήτητα: το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο διαθέτει όχι μόνο αστείρευτα ταλέντα σε ατομικό επίπεδο αλλά και συλλογικές ομάδες υψηλού επιπέδου, ικανές να ανταγωνιστούν και να νικήσουν τους κορυφαίους συλλόγους της Ευρώπης. Ωστόσο, υπάρχει ένα παράδοξο που προβληματίζει τους φίλους της "Σελεσάο".
Ενώ οι σύλλογοι θριαμβεύουν, η εθνική ομάδα αγνοεί οποιοδήποτε μεγάλο τίτλο εδώ και έξι χρόνια, με τον τελευταίο να είναι το Copa América του 2019. Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι για να βρούμε τον τελευταίο παγκόσμιο τίτλο της πολυνίκης ομάδας του θεσμού, πρέπει να ανατρέψουμε 23 ολόκληρα χρόνια πίσω, στο μακρινό 2002. Αυτή η παρατεταμένη «ξηρασία» για την εθνική ομάδα, σε αντίθεση με την άνθηση των συλλόγων, δημιουργεί ερωτήματα για τη διαχείριση των ταλέντων, την οργάνωση και τη στρατηγική σε εθνικό επίπεδο.
Πώς είναι δυνατόν μια χώρα που παράγει συνεχώς παίκτες παγκόσμιας κλάσης και διαθέτει τόσο ισχυρά συλλογικά σύνολα να αδυνατεί να μεταφράσει αυτή την υπεροχή σε τίτλους για την εθνική της ομάδα; Αυτή η αντίφαση αναδεικνύει μια ενδιαφέρουσα και πολύπλοκη διάσταση στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό τοπίο, αφήνοντας τους φιλάθλους να αναρωτιούνται πότε θα επιστρέψει η «χρυσή εποχή» και για την Εθνική ομάδα, επαναφέροντας την στην κορυφή του κόσμου.
