Είσαι ο Πεπ Γουαρδιόλα. Έχεις να πας σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ από το 2011. Έχεις αποκλειστεί ηχηρά ως προπονητής της Μπάγερν. Έχεις πάει στη Σίτι, χτίζεις μια ομάδα για 6 χρόνια και καταφέρνεις να την πας επιτέλους τελικό.
Κι εκεί δεν έχεις γλυτώσει από ταπεινωτικούς αποκλεισμούς. Έχεις όμως φτιάξει μια ομάδα που τη φετινή χρονιά φάνταζε φτιαγμένη για να αφήσει πίσω της την ποδοσφαιρική λουζεριά και να δείξει πως το βάρος στους ώμους δεν τη λυγίζει.
Είναι βέβαια μια ομάδα φρέσκια, με παίκτες που δεν έχουν παραστάσεις από τέτοια παιχνίδια. Είναι μια ομάδα που με εξαίρεση τον Αγουέρο, κανείς παίκτης της δεν είναι μεγαλύτερο μέγεθος από τον προπονητή. Δεν υπάρχει προσωπικότητα. Ούτε ο Ντε Μπρόινε ούτε φυσικά ο Μαχρέζ και ο Στέρλινγκ είναι τέτοιοι παίκτες. Και δε θα γίνουν και ποτέ, γιατί δεν έχουν τη νοοτροπία και το ταλέντο.
Μαζεύεις λοιπόν ως προπονητής μια πλειάδα παικτών που μόνο ως μέλη αυτής της ομάδας θα μπορούσαν να πάνε τελικό και υπό τη δική σου καθοδήγηση, γιατί δεν είναι αντικειμενικά παίκτες για ομάδα που διεκδικεί το κορυφαίο διασυλλογικό τρόπαιο. Και πας και κάνεις αυτό το τόσο εξόφθαλμο λάθος να παίξεις με δύο αριστεροπόδαρους ποδοσφαιριστές στη δεξιά σου πλευρά.
Μια επιλογή ακατανόητη!
Συνολικά ο Γουαρδιόλα χρησιμοποίησε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ 7 αριστεροπόδαρους ποδοσφαιριστές, από τους οποίους οι 5 δεν εμπιστεύονται καθόλου το δεξί τους και δικαίως, γιατί ούτε κοντρόλ δε μπορούν να κάνουν με αυτό. Είναι ούτως ή άλλως εκτός ποδοσφαιρικής λογικής να έχεις τόσους πολλούς παίκτες που να έχουν μόνο ένα πόδι ουσιαστικά.
Ο Τούχελ, που δεν είναι κανένας χθεσινός και μόλις πέρσι είχε πάει ξανά τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, το είδε από την πρώτη στιγμή και εφάρμοσε ένα μπασκετικό τρικ. Έπαιξε deny σε κατεύθυνση. Τι έκανε δηλαδή; Βλέποντας πως ο Σίλβα με τον Μαχρέζ είναι ακίνδυνοι σε συνεργασία από τη δεξιά πλευρά, έδινε εντολή στους παίκτες του να κλείνουν το αριστερό τους πόδι.
Έτσι, ήταν διαρκές το φαινόμενο να πηγαίνουν προς τα δεξιά και οι δύο, να κλείνονται κι επειδή με το δεξί τους πόδι δε μπορούσαν να κάνουν ούτε πάσα, γρήγορα ο Βέρνερ και οι Μάουντ-Τσίλγουελ έκλειναν κάθε δίοδο και η μπάλα χανόταν. Στο πρώτο 20λεπτο όλες οι καλές φάσεις της Τσέλσι από τη δεξιά πτέρυγα της Σίτι ξεκίνησαν. Η μπαλιά στο γκολ του Χάβερτς από κει ξεκίνησε.
Το πρόβλημα για τη Σίτι δεν ήταν μόνο ότι η Τσέλσι είχε μυριστεί το μεγάλο πρόβλημα σε αυτή την πτέρυγα. Ήταν κι ότι οι παίκτες της Σίτι αναγκάζοταν να μεταφερθούν προς αυτή την πλευρά στην αμυντική φάση, γιατί δεν υπήρχε ασφάλεια. Αν προσέξει κανείς στο γκολ, έχει έρθει από τέρμα αριστερά ο Ζιντσένκο να καλύψει τον Χάβερτς και είναι συγκεντρωμένοι στη δεξιά πλευρά της Σίτι οι Γουόκερ, Στόουνς και Ντίας.
Δεν θέλει κανένα τρελό προπονητικό μάτι για να το δει κανείς αυτό. Η Μάνστεστερ Σίτι η ίδια το μαρτύρησε γιατί στο πρώτο μισάωρο οι επιθέσεις της γίνονταν αποκλειστικά από τα αριστερά, όπου υπήρχε καλύτερη αρμονία με Ντε Μπρόινε-Ζιντσένκο-Στέρλινγκ. Όχι ότι η συνεργασία τους απέφερε κανένα τρομερό αποτέλεσμα.
Μια καλή φάση βγήκε όλη κι όλη από εκεί και αυτή κατέληξε – καλά μαντέψατε – σε αποκλειστικά αριστεροπόδαρο ποδοσφαιριστή, τον Φόντεν. Η μπάλα είχε στρωθεί στον νεαρό ποδοσφαιριστή που είχε όλη τη δεξιά πλευρά της εστίας της Τσέλσι μπροστά του, αλλά επειδή δεν εμπιστευόταν ούτε για ένα σουτ το δεξί του, προτίμησε να σουτάρει στην άλλη μεριά με εξωτερικό φάλτσο. Χάθηκε χρόνος, ο Ρούντιγκερ τον έκλεισε και τέλος.
Αυτή ήταν η μοναδική αξιόλογη φάση της Σίτι μέχρι το σουτ του Μαχρέζ στο 95!
Είναι δυνατόν ένας προπονητής όπως ο Γουαρδιόλα να μην κατάλαβε το λάθος του στον σχηματισμό; Γιατί το ότι άλλαξε τον Μπερνάρντο Σίλβα στο 64, αυτό έδειξε. Ότι δεν πήρε χαμπάρι πόσο ανισόρροπο σχηματισμό είχε.
Είναι δυνατόν να συνέβη γιατί ο Γουαρδιόλα, έχει πια φανεί, πάσχει από καλυμμένο ναρκισσισμό. Θέλει να κατακτήσει με τρόπο αδόκιμο, ακόμα κι όταν αυτός ο τρόπος κάνει μπαμ πως δεν πρόκειται να φέρει αποτέλεσμα. Προτιμάει να χάσει με τον τρόπο του, παρά να κερδίσει με τα προφανή.
Δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει πως θα είναι η Σίτι στα επόμενα χρόνια της παρουσίας του στην ομάδα, αλλά φαντάζει αρκετά δύσκολο να έχει ξανά τέτοια ευκαιρία αυτή η ομάδα, αυτοί οι παίκτες, να διεκδικήσουν κάτι τόσο μεγάλο μαζί. Η Σίτι χρειάζεται 3 μεταγραφές παικτών που δε θα είναι παίκτες συνόλου, αλλά παίκτες πάνω από το σύνολο. Τώρα μόνο ο Ντε Μπρόινε είναι τέτοιος. Κανείς άλλος.
Αλλά κι αυτό το ρόστερ αποκλειστική επιλογή Γουαρδιόλα είναι!
Υ.Γ. Ο Καντέ και σε υποβρύχιο να τον βάλεις, παίζει να καλύψει με το τρέξιμο του ολόκληρο ωκεανό
Υ.Γ1 Ο χειρότερος τελικός Τσάμπιονς Λιγκ από το 2003
Υ.Γ2 Ήταν τόσο κακή η Σίτι και το στήσιμο του Γουαρδιόλα που ανέδειξε παικτικά τον Χάβερτς, ο οποίος κάνει μια άθλια σεζόν αναλογικά με τα 100 εκατομμύρια που ξοδεύτηκαν για την αγορά του και μόλις πριν το γκολ, έχει βγει φάτσα με το τέρμα κι επειδή δεν έχει δεξί πόδι, φέρνει τη μπάλα στ΄αριστερό, χάνει το κοντρόλ και δεν σουτάρει καν.
