Ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς σχολίασε τη νοοτροπία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην αυτοβιογραφία του "Αδρεναλίνη: Η ανείπωτη ιστορία μου", αναφέροντας ένα περιστατικό από τη θητεία του στο Ολντ Τράφορντ, όπου η ομάδα του είχε κρατήσει χρήματα από τον μισθό του για έναν χυμό.
Αιχμές για τη νοοτροπία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ άφησε στην αυτοβιογραφία του, "Αδρεναλίνη: Η ανείπωτη ιστορία μου", που κυκλοφόρησε, ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς, ο οποίος με αφορμή ένα συμβάν στη θητεία του στο Ολντ Τράφορντ χαρακτήρισε τον αγγλικό σύλλογο μικρή ομάδα.
Ο Σουηδός σταρ της Μίλαν αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό που του έκανε αρνητική εντύπωση, όπου ο σύλλογος τού κράτησε από τον μισθό του μία λίρα για έναν χυμό που είχε πιεί από το Mini Bar ενός ξενοδοχείου που διέμενε η ομάδα πριν από αγώνα.
"Ένα πράγμα με εξέπληξε: όλοι θεωρούν τη Γιουνάιτεντ ως έναν κορυφαίο σύλλογο, έναν από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους στον κόσμο και εμένα από έξω έτσι μου φαινόταν. Αλλά μόλις ήμουν εκεί, αντίκρυσα μια νοοτροπία μικρής και κλειστής ομάδας.
Μια μέρα ήμουν στο ξενοδοχείο με την ομάδα πριν από έναν αγώνα. Δίψασα και άνοιξα το μίνι μπαρ και ήπια έναν χυμό φρούτων. Παίξαμε και μετά πήγαμε σπίτι. Πέρασε λίγος καιρός. Έφτασε το εκκαθαριστικό μου. Κανονικά δεν το κοιτάω. Το κάνω μόνο στο τέλος της χρονιάς για να δω τι μπαίνει και τι βγαίνει. Αλλά εκείνη τη φορά, δεν ξέρω γιατί, ήμουν περίεργος και συνειδητοποίησα ότι είχαν αφαιρέσει μια λίρα από τον μισθό μου.
Τηλεφώνησα στον τιμ μάνατζερ της ομάδας: "Με συγχωρείτε, γιατί μου πήραν μια λίρα από τον μισθό;" Τότε μου είπε: "Ήταν ο χυμός φρούτων από το μίνι μπαρ". "Πλάκα κάνεις; Σοβαρά;". "Εδώ αν παραγγείλεις κάτι πρέπει να το πληρώσεις". "Σίγουρα, αλλά δεν πήγα στο ξενοδοχείο με τη θέλησή μου, δεν ήμουν σε διακοπές. Ήταν ο χώρος δουλειάς μου. Ήμουν εκεί για τη Γιουνάιτεντ. Αν πρέπει να παίξω και διψάσω, πρέπει να πιω. Δεν μπορώ να βγω στο γήπεδο αφυδατωμένος".
Μπορείς να το πιστέψεις; Ένας χυμός; Κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε ποτέ στην Ιταλία. Αυτές είναι οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και κερδίζουν τον σεβασμό των παικτών. Κάθε μέρα μού ζητούσαν να δείξω τα χαρτιά μου μόνο και μόνο για να μπω στο γήπεδο. Κατέβαζα το παράθυρό μου και έλεγα στον άνθρωπο στην πύλη: "Άκου φίλε μου, έρχομαι εδώ κάθε μέρα εδώ και ένα μήνα. Είμαι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Αν πάλι δεν με αναγνωρίζεις, είσαι σε λάθος δουλειά".
