Έπιασε πάτο κυριολεκτικά ο ΑΠΟΕΛ. Ίσως στην χειρότερη πορεία της ιστορίας του, η ομάδα της Λευκωσίας έχει καταντήσει με βάση βαθμούς και εικόνα, μία ομάδα της σειράς. Πρόκειται για αγωνιστική χρεοκοπία. Δέκα βαθμοί σε 10 παιχνίδια, 20 χαμένοι.. Έξι τέρματα στην επίθεση.
Νούμερα που προκαλούν κατάθλιψη. Μόνο έκπληξη δεν ήταν η ήττα από τον Ολυμπιακό που ήταν καταφανώς καλύτερος στο γήπεδο και είναι γενικώς καλύτερη ομάδα. Ο ΑΠΟΕΛ έκανε μία φάση στο 5' και έμενε στο παιχνίδι μόνο και μόνο γιατί ο Ολυμπιακός δεν το "σκότωσε" στις τρεις τεράστιες ευκαιρίες που έκανε στο 2ο μέρος.
Πρόκειται ξεκάθαρα για αγωνιστική χρεοκοπία. Οι τοποθετήσεις παικτών, παραγόντων, προπονητών για αμάκαμψη και αντεπίθεση αποδείχτηκαν ατυχείς, άστοχες.
Το ρόστερ δομήθηκε με λάθος τρόπο, τα βιογραφικά φαίνεται πως έπαιξαν περισσότερο ρόλο από ότι το σκάουτινγκ και την ποδοσφαιρική αξιολόγηση. Το επίπεδο των παικτών με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν αρμόζει στο εκτόπισμα του ΑΠΟΕΛ. Ακόμη και έτσι. Θα μπορούσε να είναι καλύτερος, έστω υποφερτός. Απέχει πολύ και από αυτό. Απλούστατα γιατί είναι ομάδα που δεν δουλεύτηκε ( ή δουλεύτηκε λάθος), δεν έμαθε από τα λάθη της μέσα από τα παιχνίδια, δεν μπορεί να αλλάξει προσανατολισμό, δεν έχει ούτε άντερα. Τα νεύρα, τα πολλά λάθη, ο αποσυντονισμός είναι εμφανέστατα στοιχεία.
Το ότι θα υπάρξει βελτίωση, είναι λογικό. Χειρότερα άλλωστε δεν γίνεται. Μία νίκη μπορεί να βοηθήσει, ώστε να αρχίσει μία άνοδος σε απόδοση και βαθμολογία. Όμως πόσο ψηλότερα μπορεί να πάει; Μέχρι σήμερα το οικοδόμημα δείχνει... χαμηλοτάβανο. Η παραδοχή Μακ Κάρθι ότι δεν θα υπάρξει "γρήγορη διόρθωση" λέει πολλά... Η παραπομπή του στην μετεγγραφική Ιανουαρίου επίσης. Μέχρι τότε όμως....
