Στην αρχή το διάβαζες μόνο σε κάποιες (λιγοστές) συνεντεύξεις αλλοδαπών ποδοσφαιριστών της ομάδας σε Μ.Μ.Ε. της πατρίδας τους. Στη συνέχεια άρχισαν να το «φωνάζουν» τόσο οι εμφανίσεις όσο και τα αποτελέσματα της ομάδας. Οσονούπω ο Ντούσαν Κέρκεζ ίσως μείνει ο μόνος που δεν θα κάνει δημόσια λόγο πως η ΑΕΛ πηγαίνει για πρωτάθλημα…
Προτού κατηγορηθεί για μετριοπάθεια, προσπάθεια αποπροσανατολισμού ή αφαίρεση πίεσης από την ομάδα του ο Βόσνιος, ας σκεφτούμε ότι ενδεχομένως να σκέπτεται πως δεν χρειάζεται να παραδεχτεί το προφανές.
Στην τρέχουσα περίοδο η ομάδα με το μικρότερο προϋπολογισμό μεταξύ των Big6 έχει απαγκιστρωθεί από τον «κλεφτοπόλεμο», παίζει ποδόσφαιρο κυριαρχίας, εξελίσσεται σταθερά, επιδεικνύει συνέπεια στις υψηλές πτήσεις και κερδίζει συμπάθειες πανταχόθεν.
Ήδη είναι πολύ ψηλότερα απ’ ό,τι και οι πιο αισιόδοξοι προέβλεπαν το περασμένο καλοκαίρι, ήδη έχει πείσει τους πλείστους ότι δεν είναι αποτέλεσμα συγκυριών η πορεία της, ήδη αποδεικνύει ότι ο τίτλος δεν αποτελεί υπέρβαση, αλλά ρεαλιστική επιδίωξη.
Οκτώ αγωνιστικές άνευ ήττας αποτελούν ισοφάριση της καλύτερης επίδοσής της υπό τον Κέρκεζ (από την πρώτη μέχρι και την όγδοη αγωνιστική της σεζόν 2018/19), τέσσερα διαδοχικά ντέρμπι άνευ ήττας είναι το καλύτερο σερί της υπό τον Βόσνιο (σ.σ. μέχρι πρότινος είχε φτάσει μέχρι τα δύο), στην έδρα της είχε «φέρει βόλτα» τους πάντες και αδικείται από το 1-1 κόντρα στην άκρως φορμαρισμένη Ομόνοια, την οποία περιόρισε σε παθητικό ρόλο.
Κατόπιν όλων αυτών, αλήθεια ποια ανάγκη υπάρχει να βγει και να δηλώσει ο Κέρκεζ πως η ΑΕΛ πάει για τίτλο; «Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει», καταπώς λέει και ο θυμόσοφος λαός…
