Είναι ικανή να ξαναγίνει διεκδικήτρια του τίτλου; Μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τους μεγάλους αντιπάλους της; Είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ; Μπορεί να περάσει σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης; Έχει την ικανότητα να διαχειριστεί τη διπλή επιβάρυνση;
Από το περασμένο καλοκαίρι η Ομόνοια μοιράζει… απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα. Απαντήσεις καταφατικές και, κατά κανόνα, πειστικές. Όπως οφείλει να είναι και αυτή στην τελευταία μεγάλη δοκιμασία που της έχει μείνει πριν την είσοδό της στη β’ φάση του πρωταθλήματος.
Αν ο Χένινγκ Μπεργκ είναι υπόχρεος κάποιας απόδειξης, αυτή είναι η δυνατότητα της ομάδας του να παίξει καλό ποδόσφαιρο απέναντι σε ομάδες που αμύνονται μαζικά και συμπαγώς. Όπως ακριβώς αναμένεται να πράξουν, δηλαδή, οι αντίπαλοι του «τριφυλλιού» στις επόμενες πέντε αγωνιστικές (ΕΝΠ, Δόξα, Ολυμπιακό,Νέα Σαλαμίνα, Ερμής).
Στον ενάμιση χρόνο της θητείας του Νορβηγού το «τριφύλλι» απέναντι σε τέτοιους αντιπάλους είτε κέρδιζε χωρίς να θέλγει ή να πείθει είτε πέταγε βαθμούς. Στην περασμένη σεζόν το άλλοθι ήταν η αφομοίωση και η προσαρμογή στη φιλοσοφία του νέου προπονητή, στην τρέχουσα η ευρωπαϊκή επιβάρυνση που είχε ως συνέπεια είτε το εκτενές ροτέισον είτε την κόπωση.
Όπως γίνεται κατανοητό, πλέον δεν υφίσταται ούτε το ένα ούτε το άλλο άλλοθι. Η Ομόνοια έχει ολοκληρώσει την ευρωπαϊκή της πορεία από τις αρχές Δεκεμβρίου, ενώ το παιχνίδι με τον Εθνικό ήταν το τελευταίο μιας σειράς αγώνων ανά 3-4 μέρες. Εφ’ εξής το πρόγραμμα περιλαμβάνει κατά κανόνα ένα παιχνίδια ανά εβδομάδα και «πατώντας» πάνω σε αυτή τη φρεσκάδα ο Μπεργκ οφείλει να παρουσιάσει την πρόοδο της ομάδας του και στα παιχνίδια με υποδεέστερους αντιπάλους.
