Τα τελευταία παιχνίδια του ΑΠΟΕΛ στο Τσίρειο απέναντι σε Απόλλωνα και ΑΕΛ ήταν άκρως διαφωτιστικά σχετικά με τις πραγματικές δυνατότητες της ομάδας στη φετινή περίοδο.
Η σημερινή εμφάνιση αποτυπώνει τη μεγάλη εικόνα του φετινού ΑΠΟΕΛ. Με όλες τις παθογένειες που κουβαλούσε από το καλοκαίρι μέχρι την απόκτηση των μεταγραφών του Ιανουαρίου και την έλευση του Σάββα Πουρσαϊτίδη. Με διαδοχικά λάθη και απλωμένα χέρια μέσα στην περιοχή λες και παίζουν χάντμπολ.
Το τελευταίο δεκάλεπτο δεν αποτελεί καμία παρηγοριά στον άρρωστο. Βασικά κανένα δεκάλεπτο σε οποιοδήποτε παιχνίδι. Ούτε εκείνο με τον Απόλλωνα που... παραπλάνησε τον Πουρσαϊτίδη και δήλωσε εκνευρισμένος, ούτε το σημερινό που του θύμισε ποια ομάδα παρέλαβε. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι τέτοια.
Ο ΑΠΟΕΛ επέστρεψε στη σκληρή πραγματικότητα. Όλη η χρονιά σε ένα παιχνίδι. Στη 10η θέση και στο -5 από την 6η Δόξα οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του ΑΠΟΕΛ για είσοδο στο α΄γκρουπ. Ρεαλιστικά, θα πρέπει να έρθουν τα κάτω πάνω για να προλάβει το τρένο αυτή η ομάδα που αύριο θα μάθει αντίπαλο στους "8" του κυπέλλου και θα εύχεται να αποφύγει τους μεγάλους για να πάρει παράταση... ζωής.
