Ήταν μέσα Φεβρουαρίου (15 του μήνα), όταν ο Απόλλωνας έχανε -για δεύτερη φορά στη σεζόν- από την ΑΕΛ και το καζάνι που έβραζε έδειχνε έτοιμο να… εκραγεί.
Η αλλαγή τεχνικής ηγεσίας ήταν σχεδόν λαϊκή απαίτηση, καθώς στον Γιάννη Πετράκη χρεωνόταν η αδυναμία των «κυανολεύκων» να πετύχουν διαδοχικές νίκες και ανέπαφες εστίες, να νικήσουν κάποια εκ των Ομόνοιας και ΑΕΛ, να σταθεροποιήσουν την απόδοσή τους σε υψηλό επίπεδο και πολλά άλλα.
Ο πάντα μετρημένος και προσγειωμένες Κρητικός τεχνικός συνιστούσε ηρεμία, ψυχραιμία και δουλειά, προκειμένου η ομάδα να αποκτήσει την απαραίτητη ισορροπία και ν’ αρχίσει να ξεδιπλώνει τις αρετές και την ποιότητά της στον αγωνιστικό χώρο.
Οι περισσότεροι εκτιμούσαν πως αυτή η βελτίωση ήταν μάλλον απίθανο να έλθει εν μέσω πλέι οφ, στα οποία ο συντελεστής δυσκολίας είναι αυξημένος σε σχέση με την α’ φάση του πρωταθλήματος, ωστόσο σχεδόν δύο μήνες μετά από εκείνη την ήττα στο clasico της Λεμεσού η διάψευση αυτής της εκτίμησης είναι γεγονός.
Οι «κυανόλευκοι» είναι αήττητοι εδώ και έξι αγωνιστικές (είχαν φτάσει τις οκτώ στις αρχές της σεζόν), δεν έχουν δεχτεί γκολ εδώ και τέσσερις (371’ συνολικά το ανέπαφο της εστίας του Αλεκσάνταρ Γιοβάνοβιτς), έχουν «κολλήσει» τρεις νίκες (για πρώτη φορά μετά τον περασμένο Δεκέμβριο), έχουν συλλέξει τους περισσότερους βαθμούς στον όμιλό τους (11), είναι η μοναδική αήττητη ομάδα σε αυτόν και συνάμα η μόνη από τις Big6 που κατάφερε να νικήσει την Ομόνοια στην τρέχουσα περίοδο.
Κοντολογίς, σε οποιαδήποτε κατηγορία στοιχειοθετεί φόρμα, ο Απόλλωνας του Πετράκη έχει πατήσει ήδη κορυφή.
