Στη συναρπαστική κούρσα τριών αλόγων, όπως έχει διαμορφωθεί η μάχη για το πρωτάθλημα στην τρέχουσα περίοδο, είναι αυτό που γράφεται και συζητείται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Ο λόγος για τη δυνατότητα καθενός εκ των διεκδικητών του τίτλου να ορίζει τη μοίρα του και να μην εξαρτάται από τα αποτελέσματα των άλλων δύο.
Προφανώς είναι μια απόλυτα φυσιολογική κουβέντα, η οποία όμως -με μια προσεκτική ματιά- γίνεται πάνω σε μια μη ρεαλιστική βάση.
Από την αρχή της β’ φάσης, όποια ομάδα είναι στην κορυφή ή σε απόσταση βολής από αυτήν λέγεται πως έχει την μπάλα στα πόδια της, διότι αν πάει με νίκες μέχρι τέλους θα κατακτήσει το τρόπαιο.
Αν όμως κάτι έχει αποδείξει αυτή η σεζόν και κυρίως τα πλέι οφ, είναι πως ένα τέτοιο νικηφόρο σερί συγκεντρώνει -ακόμη και τώρα, τέσσερις στροφές πριν το φινάλε- από λιγοστές έως μηδαμινές πιθανότητες να γίνει πραγματικότητα.
Στις εναπομένουσες τέσσερις αγωνιστικές του α’ ομίλου η Ομόνοια θα παίξει με ΑΕΛ και Απόλλωνα, η ΑΕΛ με Απόλλωνα και Ομόνοια και ο Απόλλωνας με ΑΕΛ και Ομόνοια. Και μέχρι στιγμής ουδείς εκ των τριών «μνηστήρων» έχει βγάλει δίχως απώλειες τις προηγούμενες τρεις αναμετρήσεις του με τους βασικούς του ανταγωνιστές.
Από πού προκύπτει η βεβαιότητα πως στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν θα «τρέξουν» αυτό το περιβόητο νικηφόρο σερί, ιδίως από τη στιγμή που Ανόρθωση και ΑΕΚ ψάχνουν επίσης βαθμούς στη δική του μάχη για την τέταρτη θέση;
Το πλέον ρεαλιστικό σενάριο είναι πως και οι τρεις αντίζηλοι για τον τίτλο θα έχουν (κι άλλες) απώλειες μέχρι το τέλος. Και ο πρωταθλητής μοιάζει πολύ πιο πιθανό να είναι αυτός με τις λιγότερες απώλειες παρά αυτός που θα πάει μόνο με νίκες έως το φινάλε.
