Στο πιο κρίσιμο σημείο της χρονιάς η ΑΕΛ αποδείχθηκε ιδανική αυτόχειρας. Ούσα η μοναδική ομάδα που παρέμενε εντός και των δύο στόχων της -πρωτάθλημα και Κύπελλο- μπήκε σε μία σειρά αγώνων που θεωρούνταν καθοριστικοί και δεν κατάφερε ν’ ανταποκριθεί στις προσδοκίες που η ίδια δημιούργησε, με συνέπεια να κινδυνεύει βάσιμα να μείνει με «άδεια» χέρια στο τέλος της χρονιάς.
Με την ήττα 4-2 από τον Ολυμπιακό στο Μακάριο, στον πρώτο μεταξύ τους ημιτελικό του Κυπέλλου, μείωσε τις πιθανότητες πρόκρισης της στον τελικό και με την ήττα 2-0 από τον Απόλλωνα στο ντέρμπι της Λεμεσού είδε τις ελπίδες της για το πρωτάθλημα να ελαχιστοποιούνται, αφού πλέον δεν ορίζει η ίδια την μοίρα της.
Η διαχείριση της διαμορφωθείσας κατάστασης δεν μοιάζει και δεν είναι εύκολη υπόθεση για τον Ντούσαν Κέρκεζ και τους συνεργάτες του. Επιβάλλεται ωστόσο να πράξουν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό για να κυνηγήσουν, στον αυριανό επαναληπτικό με τον Ολυμπιακό, την ανατροπή των εις βάρος τους δεδομένων, αφού η πρόκριση στον τελικό είναι μονόδρομος. Κανένα άλλο παιχνίδι στην τρέχουσα περίοδο δεν είχε τόσο μεγάλη σημασία για τους «γαλαζοκίτρινους» της Λεμεσού, όσο το αυριανό με τους «μαυροπράσινους».
Ενδεχομένως να πρόκειται για την τελευταία ευκαιρία της ΑΕΛ να παραμείνει «ζωντανή» στην διεκδίκηση ενός τίτλου και επιβάλλεται να εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες της. Και σίγουρα δεν θα το πετύχει με εμφάνιση παρόμοια με τον πρώτο ημιτελικό κόντρα στον Ολυμπιακό ή με παιδαριώδη ατομικά λάθη όπως στον παιχνίδι πρωταθλήματος με τον Απόλλωνα.
