Στη συνέντευξη Τύπου της περασμένης Δευτέρας (31/5) παραδέχτηκε δημόσια το λάθος στον καταρτισμό προϋπολογισμών με θεωρούμενα ως εγγυημένα τα έσοδα από τη συμμετοχή της ομάδας σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Στη Γενική Συνέλευση της περασμένης Τρίτης (1/6) επανέλαβε ενώπιον των μετόχων πως για την κατά γράμμα τήρηση του μακροχρόνιο πλάνου οικονομικής πολιτικής «θα εισηγηθώ τη δημιουργία ελεγκτικής επιτροπής, αποτελούμενη από επιφανείς ΑΠΟΕΛίστες με βάθος γνώσεων στον συγκεκριμένο τομέα. Αυτή η επιτροπή, θα λειτουργεί ως θεματοφύλακας και οι εισηγήσεις της θα παρουσιάζονται ενώπιον του Δ.Σ.».
Και την περασμένη Πέμπτη (3/6), με διαφορά λίγων ωρών, ο ΑΠΟΕΛ του Πρόδρομου Πετρίδη ανακοίνωσε τόσο την αγορά του Γκιόργκι Κβιλιτάια από τη Γάνδη όσο και την απόκτηση του ελεύθερου Τορνίκε Οκριασβίλι, τους οποίους «έκλεισε» έως το 2024.
Με μετριοπαθείς υπολογισμούς το συνολικό κόστος γι’ αυτές τις δύο κινήσεις (αποζημίωση συν συμβόλαια) αγγίζει ή ξεπερνά τα δύο εκατομμύρια ευρώ. Διότι, πολύ απλά, αυτός είναι ο τρόπος του προέδρου του ΑΠΟΕΛ. Ο μόνος που ξέρει καθ’ οδόν για την επιτυχία ή -με δικά του λόγια- τα εννέα πρωταθλήματα που έχει κατακτήσει ως παράγοντας.
Και μπορεί ως τέτοιος να είναι αμφιλεγόμενος, όμως ουδείς αμφισβητεί ότι στο παζάρι επιδιώκει (και κατά κανόνα) επιτυγχάνει δύο πράγματα: να δημιουργεί θόρυβο (ντόρο) και να προκαλεί πλήγματα στον ανταγωνισμό.
Ό,τι ακριβώς συνέβη και αυτή τη φορά. Ο Πετρίδης εξασφάλισε μέσα σε μια μέρα δύο ηχηρότατες μεταγραφές, δύο παίκτες-κράχτες όπως είχε προαναγγείλει, αποδυνάμωσε την Ανόρθωση και επέφερε επικοινωνιακή ήττα στην Ομόνοια.
Όποιος πίστευε ή πίστεψε ότι έπειτα από πολυετή θητεία στον ποδοσφαιρικό παραγοντισμό, ο πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ θα άλλαζε στράτα και τακτική αυτό το καλοκαίρι, μάλλον αγνοεί τη λαϊκή θυμοσοφία για τη γνώμη και την κεφαλή του λύκου…
