Η Ομόνοια δέχθηκε την ήττα από τον Ολυμπιακό, τη δεύτερη της σε τέσσερα παιχνίδια, ένα δίκαιο αποτέλεσμα αφού βάση εμφάνισης η ομάδα του Μπεργκ δεν δικαιούταν κάτι από το παιχνίδι. Ο τίτλος της πρωταθλήτριας μάλλον την αγχώνει παρά τη βοηθάει, αφού δεν το χωράει ο νους του Ομονοιάτη, ότι μία ομάδα που την περσινή σεζόν πανηγύρισε το πρωτάθλημα και μπήκε για δεύτερη φορά σε ομίλους, φέτος δημιουργεί ευκαιρίες με το σταγονόμετρο…
Η πίεση που έβαλε η Ομόνοια στον εξαιρετικό κατ’ άλλα Ολυμπιακό του Γιώργου Πετράκη, ήταν μόλις ένα τρίλεπτο και αυτό σε χρόνους καθυστερήσεων από το 90’ – 90+3’. Μόνο σ’ εκείνο το χρονικό σημείο ίσως να λέγαμε ή μάλλον καλύτερα θα γράφαμε ότι αν ήταν λίγο πιο προσεχτική θα ερχόταν ο βαθμός της ισοπαλίας.
Έκανε μεγάλη προσπάθεια στο φινάλε να σώσει ότι… σώζεται, όταν όμως για ένα 90λεπτο είσαι σχεδόν ανύπαρκτος επιθετικά, τότε τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Το «τριφύλλι» βρίσκεται σε μαρασμό δεν λέει ν’ ανθίσει, έχει μείνει στις δάφνες της περσινής σεζόν και της φαίνεται χτυπητά ότι αγωνίζεται σε δύο διοργανώσεις.
Οι παίκτες βγάζουν μάτι ότι δεν έχουν αντοχές, ενώ οι απουσίες δεν θα πρέπει να αποτελούν καμία δικαιολογία… Υπήρχαν περιθώρια το καλοκαίρι για την αναβάθμιση του ρόστερ, αυτό δεν έγινε σε μεγάλο βαθμό και τα αποτελέσματα για την Ομόνοια είναι τέτοια που πικραίνουν στο σύνολο και άπαντες στην ομάδα.
