Η επιστροφή των «δανεικών» και οι δύο εναλλακτικές

Και το ντέρμπι με την Ανόρθωση επιβεβαίωσε ό,τι τείνει να εξελιχθεί σε κανόνα για την ΑΕΛ. Απαραίτητη προϋπόθεση για την κατάκτηση των τριών βαθμών είναι η επίτευξη (τουλάχιστον) δύο τερμάτων.

Σύντομη υπενθύμιση: εξαιρουμένων των δύο νικών (αμφότερες με 1-0) επί της Βλάζνια στα πρώτα επίσημα παιχνίδια της σεζόν, ο λεμεσιανός σύλλογος δεν κέρδισε ούτε μία από τις τέσσερις αναμετρήσεις, στις οποία πέτυχε μόνον ένα τέρμα ή έμεινε «άσφαιρος» (1-1 και 0-1 με Καραμπάχ, 1-1 με Ολυμπιακό, 0-1 με Απόλλωνα). Τουναντίον, πανηγύρισε και στις τρεις περιπτώσεις που είχε μεγαλύτερη παραγωγικότητα: 4-0 την Πάφο, 3-1 την ΠΑΕΕΚ, 2-1 την Ανόρθωση.

Κόντρα στην «Κυρία» θα μπορούσε άνετα να στηριχθεί η υπόθεση πως το ποδόσφαιρο «επέστρεψε» στην ομάδα του Ντούσαν Κέρκεζ ό,τι εδικαιούτο (αλλά δεν πήρε) στο ντέρμπι κόντρα στον Απόλλωνα (0-1).

Η εικόνα της στο clasico δεν ήταν για ήττα, η αντίστοιχη κόντρα στο σύλλογο της Αμμοχώστου δεν ήταν για νίκη. Αντισταθμιστική δικαιοσύνη; Στο βάθος μιας ολάκερης σεζόν είναι σχεδόν απίθανο να μην διορθωθούν «αδικίες» και να μην αποδοθεί στον καθένα ό,τι ακριβώς αξίζει.

Αν η ΑΕΛ φιλοδοξεί να πάει τη… βαλίτσα πιο μακριά απ’ ό,τι την περασμένη σεζόν, έχει δύο εναλλακτικές: είτε να παγιώσει την παραγωγικότητά της στα 2+ γκολ ανά παιχνίδι, είτε να αυξήσει τις ανέπαφες εστίες της.

Το ιδανικό είναι, καταφανώς, ο συνδυασμός των δύο, αλλά σ’ ένα τόσο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα όσο αυτό των 12 ομάδων μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί.

Ροη ειδησεων
Κλεισιμο