Μαντάρα κυριολεκτικά τα έκανε η Ομόνοια. Κερδίζει τον Απόλλωνα και έρχεται να δεχτεί μία ταπεινωτική ήττα από την ΠΑΕΕΚ. Ταπεινωτική, γιατί ήρθε απόλυτα δίκαια, μετά από τραγική εμφάνιση. Απέναντι στην θεωρητικά ασθενέστερη (αλλά πολύ καλά δουλεμένη) ομάδα.
Και επειδή το ποδόσφαιρο δεν είναι πυρηνική φυσική, οι αιτίες είναι απλές.
Η 11δα και η προσέγγιση Μπεργκ. Που για άλλη μία φορά κόντρα σε ομάδα που λογικά θα κλείσει χώρους επιλέγει ένα σφιχτό σχηματισμό, τον ίδιο πρακτικά με τον Απόλλωνα. Με 3 μόνο παίκτες με επιθετικά προσόντα, με δεξί μπακ που δεν μπορεί να επιτεθεί σε ένα τέτοιου είδους ματς. Αλλά να είναι μόνο αυτό. Τέμπο σχεδόν μηδέν, επιθετική τάση ελάχιστη και λογικά και σταδιακά η ΠΑΕΕΚ ξεθαρρεύει και δεν θέλει και πολύ να γίνει η ζημιά με την τεράστια γκάφα του Φαμπιάνο. Φταίει σαφώς ο Βραζιλιάνος, αλλά τι έκαναν οι συμπαίκτες του πριν και μετά;
Σχεδόν τίποτα. Μισή ευκαιρία το πρώτο μέρος, μισή στο δεύτερο. Απαράδεχτοι. Η ομάδα-μοντέλο έγινε αργή, προβλέψιμη, κομμένη στα δύο. Επιθετικά ομιλούντες, ανύπαρκτη.
Και αν είσαι στην κακή σου μέρα, μπορείς να ποντάρεις σε στατικές μπάλες. Τα ίδια και τα ίδια, ούτε υπόνοια ευκαιρίας. Κακά κτυπήματα, καμία κομπίνα, έστω προσπάθεια κομπίνας.
Τα καλώς έχοντα δεν διορθώνονται με τις ίδιες αποτυχημένες συνταγές και τις εμμονές. Την έχουν πάθει τόσες φορές στην περσινή και στην τρέχουσα σεζόν απέναντι στις «μικρές» και μικρομεσαίες» ομάδες.
Το έδαφος που έχει χαθεί είναι τεράστιο, η εικόνα που εκπέμπει μέχρι στιγμή η Ομόνοια είναι εικόνα ομάδας σε αποσύνθεση. Για πρωταγωνιστικές βλέψεις ούτε λόγος. Εδώ, αρχίζει να μπαίνει θέμα εξάδας!!!
