Ήταν μια νίκη που (όχι απλώς η ομάδα, αλλά) ο οργανισμός ΑΠΟΕΛ είχε ανάγκη. Τόσο ζωτικής σημασίας όσο το οξυγόνο.
Οι ευεργετικές συνέπειες του εντός έδρας 3-0 επί της ΑΕΛ αναδεικνύονται στη σωστή τους διάσταση, αν αναλογιστεί κάποιος τι θα είχε επιφέρει στον Αρχάγγελο (ακόμη) ένα ανάποδο αποτέλεσμα.
Αντί γκρίνιας, μεμψιμοιρίας, κριτικής και εσωστρέφειας, οι «γαλαζοκίτρινοι» μπορούν πλέον στη διάρκεια της διακοπής να δουλέψουν απερίσπαστα, ώστε με την επιστροφή στη δράση να είναι στον απαραίτητο βαθμό ετοιμότητας για τα ντέρμπι με ΑΕΚ και Ομόνοια.
Στην πιο ευρεία νίκη στη σεζόν ωστόσο κρύβεται και η μεγαλύτερη παγίδα για τον Σωφρόνη Αυγουστή και τους παίκτες του. Για να μην πέσουν σε αυτήν, οφείλουν να «διαβάσουν» σωστά το σαββατιάτικο παιχνίδι.
Και η σωστή ανάγνωση του ντέρμπι είναι πως ο ΑΠΟΕΛ πραγματοποίησε «κυριαρχική εμφάνιση» (όπως είπε ο προπονητής του) σε αυτό, μόνον όταν η αντίπαλός του έμεινε με δέκα παίκτες και δέχτηκε το 2-0 μέσα σε δύο λεπτά. Ούτε πριν ούτε μετά το 1-0, οι «γαλαζοκίτρινοι» ήταν ανώτεροι του αντιπάλου τους.
Στο τελευταίο ημίωρο, όταν η ΑΕΛ με παίκτη λιγότερο (βγάζοντας αμυντικογενείς και βάζοντας επιθετικογενείς) έπαιξε τα ρέστα της αφήνοντας πολλούς και μεγάλους χώρους ακάλυπτους, η ομάδα του Αυγουστή βρήκε όλες τις προϋποθέσεις που χρειαζόταν για να κυριαρχήσει.
Και ακριβώς γι’ αυτό ο ΑΠΟΕΛ παραμένει υπόχρεος της απόδειξης πως (έχει προοδεύσει τόσο, ώστε να) μπορεί να κάνει το ίδιο κυριαρχικό παιχνίδι, ακόμη και στο 11 εναντίον 11 και δίχως να ευρίσκεται μπροστά στο σκορ.
Μέχρι να την προσκομίσει, οποιαδήποτε άλλη ανάγνωση του 3-0 επί της ΑΕΛ θα δρομολογήσει την επόμενη γκέλα και το επόμενο πισωγύρισμα.
