Ό,τι κι αν συμβεί στα εναπομένοντα παιχνίδια του α’ γύρου, είναι αδιαπραγμάτευτο πως η ομάδα που στη διάρκεια του παρουσίασε τη μεγαλύτερη θετική απόκλιση από τις προσδοκίες είναι ο Άρης.
Από… ασανσέρ μεταξύ α’ και β’ κατηγορίας ο λεμεσιανός σύλλογος άλλαξε επίπεδο και στάτους το περασμένο καλοκαίρι. Το «κλείδωμα» της τρίτης θέσης στα μισά της α’ φάσης μια αγωνιστική πριν το τέλος του α’ γύρου είναι το ισχυρότερο τεκμήριο.
Στη δεδομένη χρονική στιγμή ελάχιστοι αμφισβητούν ότι η «ελαφρά ταξιαρχία» έχει τη δυναμική και την ποιότητα τόσο για ένα πλασάρισμα στην πρώτη εξάδα όσο και για τη διεκδίκηση ενός ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Μεγαλύτερο παράσημο για όσους εκπόνησαν και υλοποίησαν το σχεδιασμό της χρονιάς δεν υπάρχει.
Το τίμημα της επιτυχίας είναι πως στο β’ γύρο η ομάδα του Λιάσου Λουκά είναι υποχρεωμένη να πορευτεί δίχως το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Πλέον όλοι τον υπολογίζουν ως ομάδα εξάδας και προσαρμόζουν ανάλογα την τακτική τους στα μεταξύ τους παιχνίδια.
Αν και πόσο ακριβά θα πληρώσει αυτό το τίμημα ο Άρης, θα φανεί από το πόσο και προς ποια κατεύθυνση θα παρεκκλίνει από τον αστερισμό του 5, στον οποίο κινήθηκε στον α’ γύρο: πέντε ήταν οι ανέπαφες εστίες του, πέντε και οι «αφλογιστίες» του.
Νίκησε σε τρία από τα πέντε παιχνίδια που κράτησε το μηδέν (Εθνικός 0-0, ΑΕΛ 1-0, ΑΕΚ 1-0), ηττήθηκε σε τρία από τα πέντε που δεν σκόραρε (Απόλλων 0-1, ΑΠΟΕΛ 0-1, Ομόνοια 0-3).
Ο διαφορετικός τρόπος προσέγγισης των αντιπάλων στο β’ γύρο «απειλεί» να μειώσει τις ανέπαφες εστίες και να αυξήσει τις «αφλογιστίες». Το στοίχημα της «ελαφράς ταξιαρχίας» είναι η βελτίωσή του (μέσω προπονήσεων και ενίσχυσης τον Ιανουάριο), ώστε να αποτρέψει αυτήν την εξέλιξη ή -ακόμη καλύτερα για την ίδια- να ανατρέψει προς όφελός του αυτό το ισοζύγιο (περισσότερες ανέπαφες εστίες, λιγότερες «αφλογιστίες»).
