Πόσο γρήγορα αλλάζουν όλα στο ποδόσφαιρο φάνηκε στην περίπτωση της ΑΕΚ μέσα σε διάστημα 14 ημερών.
Στις 8 Μαΐου η ΑΕΚ, η οποία είχε προχωρήσει σε αλλαγή προπονητή για να διεκδικήσει πρωτάθλημα και κύπελλο, κινδύνευε άμεσα με το απόλυτο φιάσκο.
Τέσσερις μέρες νωρίτερα είχε αποκλειστεί στα ημιτελικά του κυπέλλου από τον Εθνικό Άχνας, ενώ μετά το εντός έδρας 1-1 με τον Άρη απείχε μόλις έναν βαθμό από την πέμπτη θέση, η οποία δεδομένα δεν οδηγούσε στην Ευρώπη.
Σ’ εκείνο το χρονικό σημείο η αμφισβήτηση (των επιλογών) του Τσάβι Ρόκα είχε χτυπήσει… κόκκινο. Ουδείς μπορεί να προβλέψει ποια θα ήταν η τύχη του Καταλανού, αν οι «κιτρινοπράσινοι» δεν εξασφάλιζαν ευρωπαϊκό εισιτήριο, είναι όμως βέβαιο πως στις 22 Μαΐου η παρθενική έξοδος στο Τσάμπιονς Λιγκ εξομάλυνε σε μεγάλο βαθμό την κρίση.
Αυτό δεν σημαίνει πως η αμφισβήτηση και η κριτική στον αθλητικό διευθυντή του συλλόγου εξαλείφθηκαν. Τουναντίον. Ο Ρόκα εξακολουθεί να χαίρει εκτίμησης, πλέον όμως δεν έχει λευκή επιταγή για να κινείται κατά το δοκούν.
Πλέον κάθε του κίνηση κι επιλογή ελέγχεται πιο στενά και αυστηρά. Στο πλαίσιο αυτό ο Καταλανός ενδέχεται να υποχρεωθεί να… απαγκιστρωθεί από μια αγαπημένη του συνήθεια: την επιλογή προπονητών δίχως ιδιαίτερες εμπειρίες και παραστάσεις, οι οποίοι στην ΑΕΚ αναλαμβάνουν για πρώτη φορά πόστο σε σύλλογο που διεκδικεί τίτλους.
Τόσο η πρόκληση του Τσάμπιονς Λιγκ όσο και η απαίτηση για ακόμη καλύτερη πορεία στους εγχώριους θεσμούς την ερχόμενη σεζόν καθιστούν σχεδόν… μονόδρομο την έλευση ενός προπονητή ικανού να διδάξει, να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει ακόμη (και κυρίως) στα δύσκολα.
Ίσως ποτέ άλλοτε στις δύο θητείες του στους Λαρνακείς ο Ρόκα δεν ευρισκόταν ενώπιον μιας τόσο κομβικής απόφασης -για τον ίδιο και για τον σύλλογο.
