Λίγο πριν κλείσει τα 25 ο Ζαρέντ Κασά αποφάσισε να ανταποκριθεί στο κάλεσμα της ΑΕΛ και ν' αφήσει τη Σιόν, στην οποία έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής του καριέρας.
Ο καταγόμενος από το Κονγκό (αλλά γαλλικής υπηκοότητας) δεξιός εξτρέμ έρχεται στο κυπριακό πρωτάθλημα κουβαλώντας το παρατσούκλι «Φεράρι».
Πώς προέκυψε και πόσο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα; Τις απαντήσεις έδωσε προ σχεδόν τριών χρόνων ο ίδιος ο Κασά, σε μια συνέντευξη αρκετά αποκαλυπτική για τον εαυτό του, το στιλ και την προσωπικότητά του.
Διαβάστε όσα δήλωσε ο νεοφερμένος άσος της ΑΕΛ στη Le Matin το φθινόπωρο του 2019:
-Ζαρέντ, από πού προήλθε το παρατσούκλι «Φεράρι»;
-Από μια επιτάχυνσή μου κόντρα στην Ξαμάξ, την άνοιξη του 2019. Ο Κουεντίν Μασέιρας είχε πει τότε ότι ήμουν η Φεράρι της Σιόν. Και μου κόλλησε, δεν με πειράζει. Τουναντίον, είναι πάντοτε ευχάριστο. Η ταχύτητα είναι η πρώτη μου αρετή. Προσπαθώ να τη χρησιμοποιώ όσο το δυνατόν περισσότερο. Με την ταχύτητά μου πάντοτε μου έλεγαν ότι θα είμαι σε θέση να πετύχω σπουδαία πράγματα.
-Πίσω από το τιμόνι, ποιο μοντέλο προτιμάς να οδηγείς;
-Μια Mercedes A class. Οδηγώ ήρεμα. Μόνο στο γρασίδι επιταχύνω!
-Σε πόσο χρόνο κάνεις τα 100 μέτρα;
-Δεν έχω ιδέα. Αλλά σε όλα τα τεστ ταχύτητας, αφήνω τους πάντες πίσω. Αν και ουδέποτε το εξάσκησα, μου αρέσει ο στίβος, ειδικά τα σπριντ.
-Για έναν ποδοσφαιριστή, ωστόσο, η ταχύτητα δεν είναι τα πάντα…
-Σωστά. Το να σπριντάρεις απλώς δεν αρκεί. Δεν είμαι μόνο μια Φεράρι. Πρέπει να χρησιμοποιήσεις το βάθος, να πάρεις αποφάσεις, να δώσεις ποικιλία στο παιχνίδι σου. Όταν ήρθα στη Σιόν, δυσκολεύτηκα να περάσω μέσα από ορισμένα στάδια εξέλιξης. Στην αρχή ήταν όλα περίπλοκα. Μολονότι γνώριζα τις αρετές μου, δεν μπορούσα να τις ξεδιπλώσω. Είχα στιγμές αμφιβολίας, δοκιμάστηκα, αλλά χάρη στην υποστήριξη των αγαπημένων μου, δεν τα παράτησα. Το πάλεψα και γι’ αυτό είμαι περήφανος. Αν κάποιοι δεν με εμπιστεύτηκαν, ήταν επειδή κάτι έλειπε.
-Τι για παράδειγμα;
-Έπρεπε να βελτιώσω το παιχνίδι μου ανασταλτικά, να μην παίζω απλά για την πάρτη μου. Για μεγάλο διάστημα, κατόρθωσα να επιπλεύσω, αλλά δυσκολευόμουν να τελειώνω τις ενέργειές μου, να βρίσκουν στόχο οι σέντρες μου.
-Όταν ο προπονητής σε αφήνει στον πάγκο, το βρίσκεις φυσιολογικό;
-Ειλικρινά, θέλεις να ξέρεις; Όχι! Κάθε φορά που έρχομαι προπόνηση, προσπαθώ να δίνω το μέγιστο. Είναι όμως απογοητευτικό να βρίσκω τον εαυτό μου συστηματικά στον πάγκο. Δεν τα παρατώ, ωστόσο. Θα ήθελα να έχω έναν άλλο ρόλο από αυτόν της αλλαγής.
