Εκ Γερμανίας ο ένας, Βραζιλιάνος ο άλλος. Σέντερ φορ ο πρώτος, τερματοφύλακας ο δεύτερος. Και με διαφορά διαμονής 20+ ετών στο «Ηλίας Πούλλος». Ως εδώ όλα αντίθετα.
Διαβάστε επίσης:
Mε 4850 ο Απόλλωνας 930 η Ομόνοια
Εξελίξεις Άρη/Τσίρειο: Θετική η Ανόρθωση…
Πάμε και στα κοινά. Ο ένας είναι ήδη σε περίοπτη θέση στο πράσινο Hall of Fame, ο δεύτερος θα μπει όταν με το καλό βάλει τέλος (έχει χρόνια ακόμη) στην παρουσία του στην Ομόνοια.
Και οι δύο ήταν οι κορυφαίοι ξένοι στην θέση τους. Αμφότεροι είναι αντικείμενα λατρείας από τον κόσμο. Και οι δύο ήταν σημείο αναφοράς στην επιστροφή της ομάδας στην κορυφή μετά από χρόνια
Υπάρχει και συνέχεια, ίσως το κυριότερο.
Η θέληση τους να είναι μέσα στο γήπεδο παρά τον πόνο ή την καταπόνηση. Ο Φαμπιάνο έπαιξε με σοβαρό διάστρεμμα (είδαν όλοι το υπερ-πρησμένο πόδι του πριν τον αγώνα με την Γάνδη. Είδαν όλοι τον πόνο και το πρόβλημα στο δάχτυλο κατά την διάρκεια του αγώνα με την ΑΕΚ. Σε ότι αφορά τον Ράουφμαν. Έπαιζε χρόνια με ταλαιπωρημένο γόνατο.
Όταν τραυματίστηκε σοβαρά και πέρασε από εξειδικευμένες εξετάσεις, αποκαλύφθηκε άλλο τραύμα (ηλικίας 3-4 ετών) στον αστράγαλο που έπρεπε να είχε τύχει ειδικής θεραπείας. Ο Ράουφμαν πονούσε αλλά αγωνιζόταν κανονικά, κάποτε έβαζε ένεση στο σημείο. Σε κρίσιμο αγώνα για την Ομόνοια και περισσότερο για τον ίδιο (με Σαλαμίνα 2000-01) έπαιξε με 40 πυρετό και έβαλε δύο γκολ. Επέστρεψε κάργα φασκιωμένος σε χρόνο ρεκόρ όταν ράγισαν τα πλευρά του (είναι φοβερός ο πόνος).
Είναι και άλλοι παίκτες, ξένοι σε αυτή την περίπτωση παίκτες που έσφιξαν τα δόντια. Ίσως και να υπάρχουν πολλά περιστατικά που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας ή που δεν έγιναν γνωστά στους ρεπόρτερ. Αλλά εδώ μιλάμε για δύο σημαίες δύο διαφορετικών εποχών.
