Πέρασε από την Περιστερώνα η Ομόνοια. Απέναντι σε μία ομάδα που θα δυσκολέψει (το κάνει ήδη) όλες τις ομάδες, οι "πράσινοι" επιβλήθηκαν. Δεν ήταν ιδιαίτερα καλή εμφάνιση, ούτε "επαγγελματική". Αλλά η ομάδα του Λένον είχαν την ποιότητα εκεί και όταν έπρεπε. Σημαντική νίκη για πολλούς λόγους. Καταγράφουμε πέντε συν ένα.
- Σταματά την κουβέντα για "σύνδρομο" εκτός έδρας
- Έκανε δεύτερη νίκη σερί. Σε άλλες σεζόν αυτό θα ήταν αυτονόητο, στο φετινό είναι σημείο που μπορεί να σου φτιάξει δυναμική.
- Κέρδισε θέσεις στην βαθμολογία και κάλυψε διαφορές.
- Κράτησε το μηδέν παθητικό(αυτό σηκώνει κουβέντα) για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι.
- Έφτιαξε πολλές φάσεις (τουλάχιστον τέσσερις μεγάλες) όταν ξεκίνησε να διαχειρίζεται προβάδισμα. Δεν το συνηθίζει.
Υπάρχει και ένας έξτρα λόγος. Η Γιουνάιτεντ. Η Ομόνοια πάει τον μέγιστο παιχνίδι (από πλευράς αντιπάλου και πρεστίζ) της ιστορίας της με το καλύτερο δυνατό ηθικό... Είτε αφορά στην ομάδα είτε στον κόσμο της.
Πάντως θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Ομόνοια έπαιξε ξανά με τη φωτιά. Δεν διεύρυνε, όταν μπορούσε νωρις το προβάδισμα της για να ησυχάσει. Κυρίως όμως είχε σοβαρό θέμα σε αρκετά διαστγματα στον αμυντικό της μηχανισμό. Σε όλο το φάσμα. Από το ψηλό πρέσινγκ που έσπαζε εύκολα, στην μεσαία γραμμή που έχανε τον χώρο, μέχρι την γραμμή άμυνας που ζορίστηκε σε 3-4 περιπτώσεις.
