Με αφορμή τη στέψη του Άρη σε πρωταθλητή για πρώτη φορά στην ιστορία του η εφημερίδα «ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ» δημοσίευσε μεγάλη συνέντευξη του Δημήτρη Γιαννέλη.
Ακολούθως παρατίθενται οι σημαντικότερες δηλώσεις του γενικού διευθυντή της «ελαφράς ταξιαρχίας»:
-Πού οφείλεται το θαύμα;
-Με το που ανέλαβε ο Λευκορώσος ιδιοκτήτης, η ομάδα μας οργανώθηκε απίστευτα. Δεν έχει το μεγαλύτερο μπάτζετ στην Κύπρο. Έχουμε το τέταρτο, ίσως και το πέμπτο μπάτζετ σε ό,τι αφορά τα λεφτά σε παίκτες και προπονητή. Επένδυσε πολλά λεφτά σε άλλα πράγματα, σε εγκαταστάσεις, πούλμαν, συνεργάτες, τμήμα σκάουτινγκ έχει τρομερό, ένα γκρουπ φοβερών συνεργατών για να φέρνει καλούς παίκτες. Επένδυσε πολλά στις ακαδημίες γιατί στην Κύπρο η κατάσταση με τις ακαδημίες είναι πολύ πίσω ακόμα και από την Ελλάδα. Αγόρασε πολλές ιδιωτικές ακαδημίες.
-Πες μου για τον προπονητή.
-Είναι 35 χρόνων, προπονηταράς! Αλεξέι Σπιλέφσκι. Λευκορώσος αλλά μεγάλωσε στη Γερμανία. Πήρε το πρωτάθλημα στο Καζακστάν πρόπερσι, δούλεψε στη Β' Γερμανίας πέρσι, ήρθε σε εμάς τον Μάρτιο, βγήκαμε Ευρώπη και φέτος πήραμε το πρωτάθλημα.
-Ο Άρης Λεμεσού είναι κοντά σε κάποιον από τους δύο γίγαντες της Λεμεσού, τον Απόλλωνα Λεμεσού και την ΑΕΛ; Ξέρω ότι μπλέκονται και τα πολιτικά εκεί.
-Όχι. Ο Άρης Λεμεσού είναι η πιο συμπαθής ομάδα! Μουσικός σύλλογος ήταν. Είναι η δεύτερη ομάδα των κατοίκων της Λεμεσού και του έδωσαν συγχαρητήρια όλοι στην Κύπρο για την μπάλα που έπαιξε και το κλίμα στις εξέδρες. Στους αγώνες μας έρχονταν πάρα πολλές οικογένειες με παιδιά, δεν υπήρξε η παραμικρή βία. Έρχονταν φίλαθλοι και άλλων ομάδων να βλέπουν τον Άρη Λεμεσού γιατί παίξαμε ωραία μπάλα.
-Πόσο κόσμο του Άρη είχατε στο γήπεδο;
-Ξεκινήσαμε με 300 άτομα στην κερκίδα στη Β' Εθνική. Μας έλεγαν «οι 300 του Λεωνίδα». Και έρχονται πλέον 2.000 και 3.000 κόσμος στους αγώνες μας. Κερδίσαμε την αποδοχή και τον θαυμασμό όλου του φίλαθλου κόσμου στην Κύπρο. Θέμη, σε διαβάζω πολλά χρόνια. Πίστεψέ με, δεν είναι ότι ήρθε ένας επενδυτής και τα αγόρασε όλα. Τα έχτισε από το μηδέν. Τα έφτιαξε. Έγινε πολύ καλή οργάνωση και προγραμματισμός. Στη Β' Εθνική δεν είχαμε να πληρώσουμε τις πίτσες που φέρναμε στους παίκτες!
-Τι δουλειές κάνει;
-Είναι επιχειρηματίας σε διάφορους τομείς.
-Πόσων χρόνων είναι;
-Γύρω στα 40. Αγαπάει πολύ το ποδόσφαιρο.
-Ζει μόνιμα εκεί;
-Μένει εδώ τον περισσότερο καιρό, ναι. Παρακολουθεί στενά την ομάδα, είναι πολύ κοντά στην ομάδα. Μην ξεχάσω να σου πω ότι δίπλα στον προπονητή μας είναι και ο αρχιγυμναστής Χρήστος Παπαδόπουλος, ο οποίος θήτευσε 12 χρόνια στη Στουτγκάρδη και στη Σάλκε.
-MVP ποιος παίκτης ήταν;
-Ο Κακόριν. Παικταράς.
-Κακόριν είδες φέτος στον Ολυμπιακό; Ως προσφορά.
-Με κλειστά μάτια θα έπαιζε ο Κακόριν στον Ολυμπιακό! Γράψε και ένα όνομα: Σάβι Μπαμπίκα. Αυτός μου θυμίζει τον Σαραβάκο. Θυμάσαι πώς πέταγε την μπάλα ο Σαραβάκος μπροστά και δεν τον έπιαναν; Είναι νέος σε ηλικία, πολύ γρήγορος, κοφτή ντρίμπλα, ευέλικτος, «έχει» και το γκολ. Τρομερή περίπτωση. Έχουμε κι άλλους καλούς παίκτες, ο τερματοφύλακας και αρχηγός της ομάδας, ο Βραζιλιάνος Βάνα Άλβες. Είχε πάρει πρωτάθλημα με την Πόρτο. Ο Στεπίνσκι έχει παίξει στη Βερόνα. Φρανζ Μπρόρσον, Σουηδός, έπαιζε στη Μάλμε. Στιβ Γιαγκό, πρώτη κατηγορία Γαλλίας έπαιζε. Έχουμε πολύ καλή ομάδα. Και νέα παιδιά όπως ο Μπαμπίκα που σου είπα, οι Λέο Μπένγκτσον, Κάρολ Στρούσκι, Μόργκαν Μπράουν, νέα παιδιά με πολύ ταλέντο, το μέλλον τούς ανήκει.
-Ο Κακόριν είναι εντάξει ως χαρακτήρας; Είχαν γίνει παρατράγουδα με αυτόν.
-Είναι η ψυχή της ομάδας! 100% επαγγελματίας. Στο Καμπιονάτο έπαιζε, μεγάλος παίκτης. Αλλά σε ένα μπαρ τού την είχαν πέσει και πλακώθηκε με λάθος άνθρωπο...
-Δηλαδή;
-Δεν μπορώ να πω περισσότερα. Ήταν γενικός γραμματέας σε υπουργείο της Ρωσίας ο εμπλεκόμενος στο επεισόδιο... Μιλάμε για παίκτη Εθνικής Ρωσίας ο Κακόριν.
-Τους αρέσει κιόλας που ζουν εκεί λόγω του καιρού, φαντάζομαι.
-Το κυπριακό πρωτάθλημα εμείς οι Έλληνες το υποτιμούμε, ενώ έχει γίνει άκρως ανταγωνιστικό. 6-7 ομάδες πάνε για τον τίτλο! Η ΑΕΚ Λάρνακας φέτος συνέχισε να παίζει στην Ευρώπη, ενώ είχαν αποκλειστεί όλες οι ελληνικές ομάδες. Εδώ έχει 300 μέρες ηλιοφάνεια, αρέσει πολύ στους ξένους και αρέσει ακόμα πιο πολύ ότι όλα τα γήπεδα μεταξύ τους έχουν οδικώς απόσταση μάξιμουμ 1 ώρα και 15 λεπτά! Οι περισσότεροι δεν οδηγούν πάνω από 15 λεπτά για να πάνε στην προπόνηση. Και οι οικογένειές τους περνάνε φανταστικά εδώ, το επίπεδο διαβίωσης είναι παράδεισος.
