Δεν το έκαναν εντελώς άδικα θα έλεγα, καθώς η εικόνα της ομάδας ήταν τέτοια στις προηγούμενες αναμετρήσεις που έδινε το δικαίωμα στον καθένα να εκφράζεται με αυτό τον τρόπο.
Ακόμα και η προσέλευση στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» (3200 φίλοι της Ανόρθωσης) σε μια καλή μέρα δείχνει ότι η απογοήτευση ήταν μεγάλη από την εικόνα της ομάδας.
Οι ποδοσφαιριστές της Ανόρθωσης όμως είχαν άλλη άποψη και την έδειξαν μέσα από την αγωνιστική τους παρουσία στο γήπεδο. Είδαμε πάθος, κερδισμένες μονομαχίες και συνέπεια από την ομάδα της Αμμοχώστου. Στοιχεία που δεν είχε παρουσιάσει ξανά ή τουλάχιστον που δεν της είχαν επιτρέψει να παρουσιάσει το πως κύλησε το σκορ.
Σίγουρα το γεγονός ότι ο αντίπαλος έμεινε με 10 παίκτες έπαιξε το δικό του ρόλο. Ακόμα όμως και υπό αυτά τα δεδομένα είδαμε μια διαφορετική Ανόρθωση.
Πίεσε ψηλά, βρήκε κενούς χώρους και ήταν επικίνδυνη, την ίδια στιγμή που όταν πιέστηκε κατάφερε να διαχειριστεί κατάλληλα το υπέρ της προβάδισμα.
Ήταν εμφάνιση μεγάλης ομάδας, την οποία χάρηκε και ο κόσμος. Προς το τέλος αγχώθηκε μεν, αλλά ήταν λογικό. Τόνισε και ο Οκκάς άλλωστε ότι το πιο σημαντικό σήμερα για την Ανόρθωση ήταν να κερδίσει και τίποτε λιγότερο.
Ο κόσμος έφυγε χαμογελαστός από το γήπεδο τόσο για την εμφάνιση όσο και από τη νίκη, αλλά και από την παρουσία συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών. Ίσως αν τους κατονομάσουμε να αδικήσουμε και κάποιο.
Η ουσία είναι ότι κέρδισε βαθμούς, ηρεμία, πίστη και αυτοπεποίθηση ενόψει της συνέχειας. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό από την αποψινή επικράτηση.
