ΑΕΚ, Ανόρθωση και, απόψε, Άρης.
Σε τρίτο συναπτό παιχνίδι απέναντι σε άμεσο ανταγωνιστή ο Απόλλωνας επιβεβαίωσε ότι μετά από μια διετία βαδίζει ξανά στο σωστό δρόμο.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, δηλαδή 11 εναντίον 11, η ομάδα του Άντριαν Γκούλα ήταν μπροστά στο σκορ απέναντι στους Λαρνακείς, επικράτησε στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», δεν δέχτηκε γκολ και δεν ηττήθηκε από τον Άρη.
Αν υπάρχει μια ομάδα που κέρδισε τις εντυπώσεις στο «ΑΛΦΑΜΕΓΑ», αυτή ήταν ο Απόλλωνας, ο οποίος -παρά την αναγκαστική αντικατάσταση του Μάρκες στο 6’- ήταν ανώτερος του αντιπάλου του στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα και πιστώθηκε περισσότερες τελικές και ευκαιρίες.
Και όλα αυτά, μολονότι α) το καλοκαίρι άλλαξε ριζικά το ρόστερ του, β) είχε απέναντί του μια ομάδα με μεγαλύτερη ομοιογένεια, γ) υστερούσε σε αγωνιστικό ρυθμό λόγω αναβολής του ντέρμπι με την ΑΕΛ και δ) είχε περισσότερες και βαρύτερες απουσίες.
Στο ποδόσφαιρο, και οπουδήποτε αλλού, η ιστορία δεν γράφεται με «αν», αλλά η εικόνα του αγώνα μετατρέπει σε βάσιμη την εικασία ότι με έναν εκ των Μάρκες ή Ντορεγκαράι στο γήπεδο οι «κυανόλευκοι» δεν θα έμεναν «άσφαιροι» και πιθανότατα θα έφταναν στη νίκη.
Η δε εκτίμηση του Άντριαν Γκούλα, ότι προϊόντος του χρόνου (με καλύτερη φυσική κατάσταση, πλήρη αφομοίωση της φιλοσοφίας του και επιστροφή των τραυματιών) η ομάδα του θα κερδίζει και τέτοιου είδους παιχνίδια, δεν μοιάζει καν με εικασία. Αλλά με μια προφητεία που απλά περιμένει να επαληθευτεί.
