Η Ομόνοια δέχτηκε μια ακόμη ήττα μετά από αυτή με τον Άρη, με την διαφορά να είναι ότι η συγκεκριμένη με την ΕΝΠ ήταν εκτός προγράμματος και την έριξε μάλιστα στην 6η θέση.
Η αλήθεια είναι ότι η ομάδα της Λευκωσίας έκανε μια από τις πιο κακές της εμφανίσεις μέχρι τώρα στην σεζόν, ιδιαίτερα όσο αφορά τα ματς της στο ΓΣΠ. Δεν είχε το ίδιο πάθος και ένταση που είχε σε άλλους αγώνες, αλλά ούτε και την απαραίτητη φαντασία μεσοεπιθετικά και αυτό έφερε άλλωστε και την ήττα.
Όπως τονίζαμε την άψογη διαχείριση που έκανε ο Νταμπράουσκας στα παιχνίδια της Ευρώπης, έτσι και τώρα χρειάζεται η ανάλογη κριτική στον Λιθουανό τεχνικό, ο οποίος με τις επιλογές του στην ενδεκάδα, επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την απόδοση της ομάδας.
Η επιλογή του να χρησιμοποιήσει τον εμφανώς ανέτοιμο Ατζίλι αλλά και τον Γιόβετιτς, ο οποίος ναι μεν δεν στερείται ποιότητας, αλλά ακόμη προσπαθεί να μάθει τους συμπαίκτες του, είχε το αποτέλεσμα που είδαμε όλοι.
Πριν το παιχνίδι βεβαίως, με ένα αντίπαλο όπως την ΕΝΠ ήταν λογικό πως θα χρησιμοποιούνταν αυτοί οι παίκτες. Στο τέλος αποδείχτηκε ότι ίσως να ήταν καλύτερα να χρησιμοποιούνταν εφόσον τα δεδομένα το ευνοούσαν. Εκ των υστέρων πάντως, αποδείχτηκε λανθασμένη η επιλογή του να τους ξεκινήσει βασικούς.
Το ρόστερ της Ομόνοιας είναι πλούσιο και ποιοτικό και γι’ αυτό δεν αμφιβάλει κανένας. Πολλές φορές ωστόσο οι πολλές επιλογές με ισάξιους ποδοσφαιριστές δημιουργούν ένα «πονοκέφαλο» που κάθε προπονητής καλείται να ξεπεράσει.
Η (σωστή) διαχείριση του ρόστερ είναι και το μεγαλύτερο στοίχημα του τεχνικού των «πρασίνων».
Στο χέρι του Νταμπράουσκας είναι να αλλάξει τα δεδομένα όπως έχουν διαμορφωθεί και την απογοήτευση που επικρατεί, με το παιχνίδι απέναντι στην Χαρτς να είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να το πράξει.
