Ο πρώην αντιπρόεδρος της Ανόρθωσης Κυριακός Γιάγκου με ανάρτηση του στον προσωπικό του λογαριασμό σε ΜΚΔ αναφέρεται στη νομική περιπέτεια που πέρασε με το δελτίο υγείας του Φράνσις Ουζόχο, απολογείται στον κόσμο της ομάδας και στέλνει τις ευχαριστίες του.
Αναλυτικά
Τις προηγούμενες μέρες, μια μακρά ψυχοφθόρα προσωπική ταλαιπωρία έφθασε στο τέλος της. Η νομική μου περιπέτεια ολοκληρώθηκε.
Νιώθω και θεωρώ ότι χρωστώ απολογία και ευχαριστίες.
Απολογία στο μεγάλο κόσμο της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ γιατί με την πράξη μου προσέβαλα και την ιστορία του σωματείου αλλά και τους ίδιους. Η υπερηφάνεια που διακατέχει κάθε ένα μέλος της Ανορθωσιάτικης οικογένειας δεν είναι δυνατόν να τραυματίζεται από πράξεις που αμαυρώνουν την άμεμπτη ιστορική διαδρομή της ΑΝΟΡΘΩΣΗΣ μας. Το ηθικό και συνειδησιακό βάρος που νιώθω είναι απείρως μεγαλύτερο από την καταδίκη μου. Παρακαλώ δεχθείτε την ειλικρινή συγνώμη μου…
Ευχαριστίες, πρώτα από όλα στον ίδιο τεράστιο κόσμο που με τη στάση του, τη στήριξή του, την αγάπη και την εκτίμησή του έκανε αυτό μου το βάρος πολύ ελαφρύτερο. Αυτή η στάση του κόσμου μας ήταν από τα ισχυρότερα μου στηρίγματα. Το αισθητήριό του αλλά και η επίγνωσή του για το ποιος είμαι, τί πιστεύω και τί πρεσβεύω λειτούργησε για μένα σαν καθαρτήριο. Ευχαριστώ επίσης πολλούς γνωστούς και άγνωστους μου φίλους άλλων ομάδων που έστελναν με κάθε τρόπο την έκφραση της συμπαράστασής τους σε όλη αυτή τη διαδρομή.
Στους ασθενείς μου που με αγκάλιασαν και με ‘περιέθαλψαν’ αποδεικνύοντας ότι όλα στη ζωή είναι αμφίδρομα.
Στους δικηγόρους μου Ηλία Στεφάνου, Ευθύμιο Ευθυμίου και Ιωσηφίνα Ιωάννου που ένιωθα συχνά να λειτουργούν πέρα και πάνω από τα στενά επαγγελματικά πλαίσια. Το φίλο και αδελφό δικηγόρο Λούη Χατζηδημητρίου που ήταν δίπλα μου τις πρώτες πολύ δύσκολες μέρες.
Σε όσους (συνάδελφοι ιατροί, ασθενείς, φίλοι και γνωστοί) έστειλαν επιστολές για να σκιαγραφήσουν καλύτερα το ποιόν μου και να συμβάλουν στην αρτιότερη κρίση της δικαιοσύνης.
Ευχαριστίες στους στενούς μου φίλους από την διαδρομή μου στο ποδόσφαιρο που ήταν δίπλα μου ψυχή τε και σώματι καθ’ όλη τη διάρκεια της δοκιμασίας μου. Ιούλιε, Σίμο, Γιώργο και Μαρίνο σας ευχαριστώ. Στους λοιπούς φίλους μου, τους συν ‘αδέλφους’ έφεδρους και μη από την μοίρα καταδρομών που υπηρετώ και τους συμμαθητές μου.
Στην οικογένεια μου, τους σεβαστούς μου γονείς Γρηγόρη και Νίκη, την αγαπημένη αδελφή μου Αναστασία και το γαμπρό μου Κωνσταντίνο και ιδιαίτερα τη σύντροφο και γυναίκα της ζωής μου Χαρά. Αυτό που λέγεται ότι οι δυσκολίες της ζωής ενώνουν, ισχύει και για μας σε υπερθετικό βαθμό.
Όλοι αυτοί που έκαναν τη αγωνία μου αγωνία τους, τη θλίψη και στεναχώρια μου θλίψη και στεναχώρια τους, την απογοήτευσή μου απογοήτευσή τους, την ταλαιπωρία μου ταλαιπωρία τους έκαναν και κάτι άλλο πολύ ουσιαστικό. Έκαναν την εκκωφαντική σιωπή και απουσία κάποιων λίγων άλλων, λιγότερο σημαντική στην αρχή της περιπέτειας αυτής και μέχρι το τέλος της, την κατέστησαν πραγματικά αδιάφορη.
Η νέα σελίδα της ζωής μου, αμέσως μετά την ανακοίνωση της απόφασης του δικαστηρίου, ξεκίνησε με αιμοδοσία. Ας είναι το αίσθημα άδολης προσφοράς οδηγός όλων μας στη διαδρομή της ζωής μας. Στη φωτό μαζί με το δικηγόρο (και φίλο πια) Ηλία Στεφάνου.
