Το 1-0 επί της Λιθουανίας, στη φιλική αναμέτρηση της Κυριακής (17.11) στο ΑΛΦΑΜΕΓΑ, ήταν η πρώτη και μοναδική επιτυχία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος σε δέκα παιχνίδια μέσα στο έτος.
Αν ο Τιμούρ Κετσπάγια ήθελε να επιχειρηματολογήσει συνοπτικά και… αποστομωτικά για το -περίφημο πλέον- «αυτοί είμαστε», θα μπορούσε κάλλιστα να παραθέσει τον ετήσιο απολογισμό της εθνικής τα τελευταία 10 χρόνια.
2023: 1-1-8
2022: 3-3-4
2021: 1-2-9
2020: 1-1-6
2019: 3-1-6
2018: 1-3-4
2017: 3-1-6
2016: 1-0-5
2015: 2-0-4
2014: 2-1-3
Σε 86 παιχνίδια έχουμε πανηγυρίσει μόλις 18 νίκες, ήτοι κατά μέσο όρο το ποσοστό νίκης μας είναι στο 20%. Αν τη μία χρονιά (2022) φτάνει στο 30% και την άλλη (2023) το 10%, η ουσία σε βάθος χρόνου δεν αλλοιώνεται.
Για τις οκτώ ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια στον προκριματικό όμιλο του Euro2024 επιστρατεύτηκαν όλες οι δικαιολογίες: από την (υπέρμετρη) ισχύ των αντιπάλων μέχρι τα (δομικά) ελλείμματα του ποδοσφαίρου και των διεθνών μας.
Πλέον χωρίς το παραμικρό άλλοθι η ομοσπονδία, ο εθνικός εκλέκτορας και οι διεθνείς στέκονται ενώπιον του 2024 και του καθρέφτη τους. Τα κουκιά είναι καθαρισμένα: αν στα μπαράζ με το Γιβραλτάρ τον Μάρτιο έλθει ο υποβιβασμός στη δ’ κατηγορία, η Κύπρος τρυπά τον πάτο του βαρελιού και βάζει πλώρη για μέχρι πρότινος αδιανόητα ναδίρ.
Ακόμη όμως και η παραμονή στην γ’ κατηγορία με δύο νίκες επί του Γιβραλτάρ στα μπαράζ δεν αλλάζει το πρόσημο. Η χρονιά θα είναι επιτυχημένη μόνο με διεκδίκηση (ου μην και εξασφάλιση) της ανόδου στη β’ κατηγορία του Πρωταθλήματος Εθνών.
Για να συμβεί, θα πρέπει η εθνική να νικήσει κατ’ ελάχιστον τους μισούς από τους οκτώ αγώνες (δύο στα μπαράζ, έξι στον όμιλο), ήτοι να υπερδιπλασιάσει το μέσο όρο της. Αυτό από μόνο του καταδεικνύει τη δυσκολία του εγχειρήματος, αλλά μόνο από τη μία πλευρά της.
Ποια είναι η άλλη; Ότι βάσει των λεχθέντων του Κετσπάγια καθ’ όλη τη διάρκεια της προκριματικής φάσης του Euro2024 είναι μάλλον απίθανο να προκύψει βελτίωση της ποιότητας και αύξηση του χρόνου συμμετοχής των διεθνών μας.
Συνεπώς οι ελπίδες για μια καλύτερη πορεία εναποτίθενται σχεδόν αποκλειστικά στη (μειωμένη) ισχύ των αντιπάλων. Και αυτή είναι μια πραγματικότητα που ούτε αισιοδοξία ούτε εγγυήσεις για την επιτυχημένη έκβαση της αποστολής προσπορίζει.
