Έφτασε εκεί που υποψιαζόταν ότι υπήρχε, απομένει να φτάσει εκεί που η ανθρώπινη αντοχή βρίσκει το ταβάνι της. Ο ημιτελικός με τον Νόβακ Τζόκοβιτς είναι για τον Στέφανο Τσιτσιπά το σπουδαιότερο παράσημο: η ήττα 3-2 σετ (6-3, 6-2, 5-7, 4-6, 6-1) σε 3 ώρες και 54 λεπτά ήρθε με την επιστροφή του απέναντι σε έναν από τους τρεις κορυφαίους τενίστες όλων των εποχών και αφήνοντας ένα κομμάτι της ζωής του στο κορτ.
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς ξέρει κάθε πιθανό και απίθανο κόλπο όταν καλείται να παίξει στα τελευταία στάδια ενός Major. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς είχε μια πολύ λεπτή ιδέα, όταν ο Ράφα Ναδάλ τελείωσε την ιστορία της «Σταχτοπούτας» στο Αυστραλιανό Όπεν του 2019. Αυτός ο δεύτερος ημιτελικός του Ρολάν Γκαρός, με τον Ναδάλ, ύστερα από το 3-0 του επί του Ντιέγκο Σβάρτσμαν, να περιμένει στον τελικό, ήταν η Γέννηση.
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς θα μπορούσε να έχει ρωτήσει τον Ρότζερ Φέντερερ ή να έχει δει ένα οποιοδήποτε σετ από τελικούς του Γουίμπλεντον ή ημιτελικούς του US Open: το πώς είναι να παίζεις απέναντι στον Νόβακ Τζόκοβιτς, ο Τσιτσιπάς, ειδικά για την ηλικία του, το ξέρει πάρα πολύ καλά. Το πώς είναι να παίζεις με τον Νόβακ Τζόκοβιτς σε Major, το έμαθε για πρώτη φορά την Παρασκευή, στο Παρίσι.
Κάπως έτσι πρέπει να ένιωσε ο Γκάρι Κασπάραφ το 1997, όταν αντιμετώπισε τον «Deep Blue». Ο Τσιτσιπάς είχε ένα καταπληκτικό σχέδιο. Δύσκολα χτυπήματα σε βάθος και πάση θυσία αμυντικά, για να παίζει ο Σέρβος όσα επιπλέον μπορούσε. Το squash shot και το μπάκχαντ στο πρώτο σέρβις γκέιμ του «Νόλε», που έστειλαν το παιχνίδι στην ισοπαλία, ήταν σημαντικά. Μέχρι το έκτο γκέιμ, ο Τζόκοβιτς είχε κάνει 8 αβίαστα λάθη. Ο Τσιτσιπάς έμοιαζε καλύτερος. Αυτό βέβαια, δεκάδες φορές στην καριέρα του Σέρβου, ήταν μια δυνατή ψευδαίσθηση.
Πρόκειται, απλώς, για διαφορετικό είδος αθλητή. Με τον Ράφα Ναδάλ, που θα συναντηθούν για 8η φορά στο Ρολάν Γκαρός, για τον τελικό που είτε ο Ισπανός θα πιάσει τα 20 Major και θα ισοφαρίσει τον Ρότζερ Φέντερερ είτε ο Σέρβος θα μειώσει κατά δύο και ένα την απόσταση αντιστοίχως, ευρισκόμενος στα 18, προσυπέγραψαν έναν νιτσεϊκό υπεράνθρωπο. Ο Τζόκοβιτς έχει κάνει ρουτίνα να μοιάζει χειρότερος και να νικάει. Είναι μέρος της καθημερινότητάς του να υποφέρει στο σέρβις γκέιμ του, να το κρατά με το ζόρι, μόνο για να πηγαίνει, αμέσως μετά, να κάνει το μπρέικ. Το αυτό έπαθε ο Τσιτσιπάς, ο οποίος βρέθηκε ξαφνικά 3-1 πίσω στο πρώτο σετ.
Ανά στιγμές ξεμύτιζαν στατιστικά αποκαλυπτικά: ο Τζόκοβιτς, στις αρχές του δεύτερου σετ, είχε αναγκάσει τον αντίπαλό του σε 18 λάθη. Βεβιασμένα, που τα φέρνει το παιχνίδι του άλλου αποδεδειγμένα.
Ο Τσιτσιπάς βρέθηκε σε πολύ δυσάρεστη θέση. Όταν ο Σέρβος άναβε τις μηχανές, το σκορ έμοιαζε ήσσονος σημασίας. Κρατώντας το δεύτερο σέρβις γκέιμ του στο δεύτερο σετ και αποφεύγοντας την κακοτοπιά, μπορεί να θεώρησε ότι είχε επαναφέρει την ισορροπία στο παιχνίδι. Το Νο1 στον κόσμο διείδε την ευκαιρία να οχυρωθεί πίσω από ένα ασφαλές προσπάθεια όταν ψυχανεμίστηκε μια αγωνιστική αδράνεια του αντιπάλου του. Αυτό ουδόλως έγινε σε ευνοϊκές για εκείνον συνθήκες, παρά σε δύο γκέιμ που προηγήθηκε 40-0.
Ακριβώς εδώ είναι που ξεκινά το χτίσιμο του πρωταθλητή. Σε τέτοιες συνθήκες, δίχως οποιαδήποτε ένδειξη ανάνηψης, με αυτό το μειονέκτημα. Ο Τζόκοβιτς ουδόλως θεώρησε ότι είχε κάνει όλη τη δουλειά. Αντιθέτως, πίεσε με αυτόν το γνωστό τρόπο του, κερδίζοντας πόντους που στην άψη της στιγμής φαντάζουν ανέφικτοι. Ένα μαλακό φόρχαντ στην ευθεία, ένα slice ασθμαίνοντας στα πόδια, κάτι από εδώ και κάτι από εκεί, χτυπήματα στις γραμμές που σημαίνουν πτώση ηθικού και αυτοεκτίμησης. Ο Τσιτσιπάς κράτησε ως το 4-4 και ο Τζόκοβιτς έκανε το μπρέικ, για να κλείσει το ματς. Ήταν αυτό το σημείο, σε ένα τρίτο σετ ενός παιχνιδιού φαινομενικά χαμένου, που ο Έλληνας τενίστας αποφάσισε να βγει στο φως και να πέσει δοξασμένα σε μία μάχη τόσο άνιση ως εκείνη τη στιγμή. Ουδόλως αποτελούσε, όμως, άσμα ηρωικό και πένθιμο.
Από το σερβίς του Τζόκοβιτς, που θα έκρινε το παιχνίδι, άρχισε η μάχη δύο γιγάντων. Ήταν η γέννηση ενός πρωταθλητή χωρίς στεγανά. Ο Τσιτσιπάς έχει ήδη τίτλους και πιθανώς δεν θα μπορεί να βάλει σε ένα στείρο βιογραφικό αυτό που έγινε στον ημιτελικό επί ενός τενίστα που ξέρει να νικά με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Σε αυτό το δέκατο γκέιμ κλήθηκε να αντιμετωπίσει έναν match point και την απώλεια του δικού του break point. Ο χειρισμός ήταν χάζι. Ο Απόστολος Τσιτσιπάς και ο Πατρίκ Μουράτογλου, στις κερκίδες του «Φιλίπ Σατριέ», ανήσυχοι για το αποτέλεσμα, ένιωθαν σίγουρα ικανοποίηση από τον τρόπο που ο Τσιτσιπάς μπήκε στο σκοτάδι του εαυτού του. Δύο σετ και ένα μπρέικ πίσω, με φόντο τον αποκλεισμό. Δεν υπάρχει απαραιτήτως ακριβής χαρακτηρισμός για το πώς γίνεται να επιστρέψεις σε ένα τέτοιο ματς, όταν ξέρεις ότι μόνο ο απέναντί σου, απλώς ένας από τους τρεις κορυφαίους τενίστες όλων των εποχών, το έχει κάνει.
Ο 22χρονος Έλληνας τενίστας (μία ηλικία που μπορεί να ληφθεί και ως έπαινος, αφού δεν είναι φυσικό επακόλουθο η άγνοια κινδύνου που εμποτίζει μέσα από τη μορφή της ανεμελιάς και του ρίσκου τη νεότητα) έγινε ορμητικός. Οι απαντήσεις του ήταν εξαιρετικά πειστικές. Ο Νόβακ Τζόκοβιτς είχε το προβάδισμα, αλλά όταν έκανε το μπρέικ για το 5-5, το οικοδόμημα είχε αρχίσει να τρέμει συθέμελα. Η ανατροπή απείχε ακόμη, αλλά η μάχη, όπως είχε προαναγγελθεί, είχε γίνει.
Αυτό που εκμεταλλεύτηκε ο Τσιτσιπάς είναι το μομέντουμ. Σε μία χολιγουντιανή παραγωγή, που ο άνθρωπος τα βάζει με τον εξωγήινο, ο Τζόκοβιτς ρέφαρε κατευθείαν το μπρέικ και έπειτα πίεσε το γιο της Γιούλιγια στα άκρα. Εφτά μπρέικ στο τρίτο, το τέταρτο και το πέμπτο γκέιμ που σέρβιρε ήταν αρκετά για να βρει τη δική του ευκαιρία. Και στο δέκατο γκέιμ του τέταρτου σετ, μπόρεσε να πάρει τέσσερις διαδοχικούς πόντους για να στείλει τον ημιτελικό στα πέντε. Ήταν ξαφνικό και αναπάντεχο. Αλλά ήταν και όπου έφτασε σε όριο. Το ανώτερο είδος από το Βελιγράδι, ο τενίστας που δεν έχει ήττα το 2020, ή δεν θα είχε αν δεν καταφερόταν σε ένα εξωφρενικό ενσταντανέ απέναντι σε κάποιον που εργάζεται με τη φωνή του στο κορτ, στον τέταρτο γύρο του US Open.
Ο Τζόκοβιτς μπήκε στο πέμπτο σετ έχοντας το γνώθι σαυτόν: μία ήττα σε ματς που προηγήθηκε 2-0 σετ, στον προημιτελικό του Ρολάν Γκαρός του 2010, απέναντι στον Αυστριακό Γιούργκεν Μέλτζερ. Ο Τσιτσιπάς ούτως ή άλλως είχε ζήσει πρωτόγνωρες καταστάσεις: τον πρώτο ημιτελικό Ρολάν Γκαρός της καριέρας του, το πρώτο κερδισμένο σετ, το δεύτερο κερδισμένο σετ. Ο Τζόκοβιτς έχει τελικό 6 ωρών με τον Ναδάλ στην Αυστραλία, το 2012. Κι από τότε, με κορωνίδα τον τελικό του Γουίμπλεντον του 2019, με τον Ρότζερ Φέντερερ, άπειρες εργατοώρες σε τέτοιες καταστάσεις.
Το τελευταίο χτύπημα, η επιστροφή από σερβίς, το τρίτο μπρέικ του, ήταν απλώς η κίνηση της ανωτερότητας. Μια πρόκληση, από έναν τενίστα που ξέρει ότι θα τελειώσει το παιχνίδι. Ο τελικός με τον Ράφα Ναδάλ θα είναι ο όγδοος για τον «Νόλε». Αλλά ο Τσιτσιπάς, που ξέρει πια τι θα δουλέψει με τον πατέρα του και τον Μουράτογλου, αφού έχει φτάσει στο σημείο να έχει κερδίσει την ενασχόλησή του και μόνο με τις ειδικές συνθήκες ενός ματς, περιμένει την επόμενη αντάμωση.
