Ξερά και «απλά» η Ομόνοια θα κάνει ακόμη 7-8 μετεγγραφές. Που δεν είναι εύκολο να επιλέξεις, αλλά έχεις κατεύθυνση. Θες σέντερ φορ συγκεκριμένων προδιαγραφών, θες ακραίο και κεντρικό επιθετικό μέσο με τα τάδε χαρακτηριστικά, θες στόπερ επιπέδου και πάει λέγοντας. Το κέντρο, η γραμμή θωράκισης, αλλά και έναρξης επίθεσης είναι ένα ζήτημα.
Για δύο λόγους.
Νούμερο ένα, Γιάννης Κούσουλος. Αν με το καλό ο διεθνής χσφ είναι υγιής και πιάσει σταδιακά τα πατήματα του, είναι ένα μεγάλο συν. Τη δική διαδρομή κάνει πλέον και ο Χαραλάμπους. Έχει ταλέντο και προσόντα που πρέπει να αξιοποιηθούν, άρα πρέπει να υπάρχει διάδρομος για να παίρνει χρόνο. Μπασιρού και Ντίσκερουντ, έχουν πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Αυτό που λείπει (λόγος νο2) και είναι θέμα απόφασης είναι ο… αντι- Ζόρντι. Καλύτερα ο παίκτης με τα χαρακτηριστικά του, που σήμερα δεν υπάρχει στο πράσινο ρόστερ. Ναι ο Μπεργκ και ο Λένον έχουν άλλο μοντέλο, αλλά σε όλα τα μοντέλα χωράει ένας deep lying playmaker (ας μην το μεταφράσουμε η Αγγλική ορολογία είναι αρκετή). Αυτός που θα λάβει την πρώτη πάσα από την οπισθοφυλακή και με μία κίνηση θα ανοίξει το παιχνίδι.
Θέλει τεχνική και αντίληψη πρώτου μεγέθους. Είναι ο παίκτης που όταν η ομάδα ανέβει ψηλά, θα τρυπώσει μέσα στις γραμμές του αντιπάλου. Είναι ένα εργαλείο must για κάθε μηχανή. Δεν ξέρουμε τις προθέσεις Λένον, θα έχει όμως ενδιαφέρον αν η Ομόνοια θα κάνει κίνηση, ανάλογα με την εξέλιξη Κούσουλου ή ανεξάρτητα από αυτήν.
