Το να είσαι ο αδερφός, ο γιος ή ο συγγενής τέλος πάντων ενός ατόμου το οποίο έχει πετύχει κάποια πράγματα στη ζωή του, είναι τόσο «ευχή» όσο και «κατάρα».
Από την μια, μπορεί κανείς να δει το παράδειγμα κάποιου που είναι πολύ κοντά του και να ακολουθήσει τα βήματα του, από την άλλη, μπορεί η σύγκριση να τον ακολουθεί σε όλη του την ζωή και παρότι καλός, να μην μπορέσει ποτέ να φτάσει στο να γίνει τόσο καλός όσο ο αδερφός του.
Ο Θανάσης Αντεντοκούνμπο είναι ένας συνδυασμός αυτών των δύο. Οι δυσκολίες στη ζωή της οικογένειας Αντετοκούνμπο διαμόρφωσαν χαρακτηριστικά όπως είναι το πείσμα, η αποφασιστικότητα και το να μην το βάζουν ποτέ κάτω. Κάτι άλλωστε που φαίνεται μέσα και από την καριέρα των αδερφιών στην καλαθόσφαιρα.
Για τον Θανάση ωστόσο υπάρχει μια «ρετσινιά» που του έχουν «κολλήσει» και η οποία αναφέρει ότι ένας σημαντικός λόγος που ο ίδιος αγωνίζεται στο NBA και στους Μιλγουόκι Μπακς είναι ο αδερφός του, Γιάννης Αντεντοκούνμπο.
Δυστυχώς σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις και όταν μια φήμη διαδίδεται, ο περισσότερος κόσμος δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να βάλει τα στοιχεία κάτω και να αποφασίσει αν αυτή ισχύει ή όχι. Αντιθέτως, τις παραπάνω φορές κουνάει το κεφάλι του και νεύει, συμφωνώντας. Άλλωστε είναι και πιο εύκολο να το κάνει αυτό.
Εξάλλου ο ίδιος κληθής να υπερασπιστεί τον εαυτό του ανέφερε και σε σχετική ερώτηση που δέχτηκε για το θέμα: «Θα σου πω κάτι αδελφέ: Στο υπόσχομαι, κανείς δεν σου χαρίζει τίποτα στην ζωή. Αν σου έλεγα 'μπαίνεις τώρα και παίζεις''. Μία μέρα θα παίξεις. Την δεύτερη φορά θα παίξεις. Κάποια στιγμή όμως θα γίνει σαφές ότι δεν ανήκεις εκεί. Με έχεις δει να παίζω; Έχεις δει τα highlghts μου; Μοιάζω να μοιάζει ότι δεν ανήκω εκεί; Μήπως δεν είμαι αρκετά αθλητικός ή εκρηκτικός; Ίσως δεν είμαι αρκετά αθλητικός για να παίξω εκεί; Προφανώς και δεν ισχύει αυτό».
Πράγματι έτσι ακριβώς είναι. Πιστεύει κανείς ότι ο Θανάσης Αντεντοκούνμπο θα μπορούσε μόνο με τη βοήθεια του Γιάννη να αγωνίζεται στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου και με ομάδες όπως οι Νικς να ενδιαφέρονται για να τον αποκτήσουν;
Είναι όμως μια πραγματικότητα που ο Θανάσης καλείται να αντιμετωπίσει και το κάνει με μεγάλη ωριμότητα θα λέγαμε.
«Έχω να πω δύο πράγματα για το θέμα. Το πρώτο είναι ότι όλοι έχουν την άποψή τους. Αλλά η μόνη φορά που σε πονάει κάτι, είναι όταν είναι αλήθεια. Αν είναι αλήθεια, τότε θα σε πονέσει.
Την ίδια στιγμή όμως, αν ξέρει κάποιος το ταξίδι μου... Φίλε, δεν είχα να φάω, ποιος ενδιαφέρεται για ένα άρθρο; Δεν είχα κάτι να φάω, είμαι γιος μεταναστών. Σχετικά με τα άρθρα, πρέπει να καταλάβεις ότι κάποιες φορές έχει σχέση με το γεγονός ότι ζούμε σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον και ξέρεις τι συμβαίνει.
Αν κάνεις κάτι καλό, ποιος ο λόγος να βγει κάτι τέτοιο; Ποιος προσπαθούσε να αποδείξει τι; Δεν είπα κάτι που μπορεί να παρεξηγηθεί. Δεν κάνω τίποτα που μπορεί να παρεξηγηθεί. Κάνω απλώς την δουλειά μου και πάω σπίτι μου, ποιος είναι λοιπόν ο λόγος;» τονίζει ο ίδιος.
Σίγουρα όλο αυτό μπορεί να μην «πονάει» τον ίδιο, γνωρίζοντας ότι δεν είναι αλήθεια, αλλά σίγουρα τον ενοχλεί. Τον ενοχλεί καθώς ξέρει ότι πλέον ότι και να πετύχει, όσο ψηλά κι' αν φτάσει, πάντα θα κουβαλάει αυτή τη «ρετσινιά». Οτιδήποτε και να κάνει, δεν θα μπορέσει ποτέ να βρει τρόπο να την «αποβάλει».
Έτσι, γιατί έτυχε κάποιος να του την κολλήσει. Έτσι, γιατί είχε την τύχη (ή την ατυχία) να είναι αδερφός ενός από τους κορυφαίους καλαθοσφαιριστές στον κόσμο αυτή την στιγμή
