Ο προπονητής του Κεραυνού, Μιχάλης Κακιούζης, μίλησε στο sdna για την εμπειρία του στο νησί μας και τους τίτλους που έχει κατακτήσει με την ομάδα του Στροβόλου.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Μέσα σε έξι μήνες με τον Κεραυνό Στροβόλου κατάφερε να πετύχει το «3 στα 3» στις διοργανώσεις, κερδίζοντας όποιον τίτλο είχε μπροστά του. Ο Μιχάλης Κακιούζης, περί ου ο λόγος, μίλησε στο SDNA για την Κύπρο, την προπονητική, την Εθνική και τους «αιωνίους».
Μετά το νταμπλ στην Κύπρο με πρωτάθλημα και Κύπελλο, πλέον ο Κεραυνός Στροβόλου κατέκτησε και το Super Cup στη Μεγαλόνησο επικρατώντας της ΑΕΛ με 89-74 και πανηγυρίζοντας τον έκτο συγκεκριμένο τίτλο στην ιστορία του. Στο τιμόνι της ομάδας από τα τέλη Μαρτίου ο Μιχάλης Κακιούζης, ο οποίος δηλώνει λάτρης της προπονητικής και διψασμένος για να κάνει μεγάλα βήματα στη νέα του καριέρα, που ξεκίνησε το 2018, έχοντας αφήσει, αλλά όχι ξεχάσει, το λαμπερό του παρελθόν ως παίκτης.
Τρίτο τρόπαιο το Super Cup μέσα σε λίγους μόνο μήνες με τον Κεραυνό…
«Το να ξεκινάς με ένα τρόπαιο είναι πάντα σημαντικό, σου δίνει ώθηση για τη συνέχεια και πάντα ένας τίτλος είναι… τίτλος. Είναι πολύ σημαντικό και για μένα και την ομάδα. Κάνουμε πρωταθλητισμό, αυτό κάναμε πέρσι, έτσι θα συνεχίσουμε και φέτος, έτσι έχω μάθει. Ως πρωταθλητές και κυπελλούχοι, όλοι θέλουν να μας κερδίσουν. Υπάρχουν απαιτήσεις, είναι επόμενο, όμως είναι κάτι που το βγάζω και εγώ αλλά και ο οργανισμός, που δουλεύει άριστα και οργανωμένα πάντα προς αυτή την κατεύθυνση και σε ένα υψηλό επίπεδο. Και εγώ έχω υψηλές απαιτήσεις τόσο από τους παίκτες μου και τον εαυτό μου για να γινόμαστε όλοι μαζί κάθε μέρα και καλύτεροι, αν και… δεν είμαι ο πιο εύκολος άνθρωπος, καθώς τους ζητάω πολλά πράγματα. Αυτό έμαθα να κάνω όλη μου τη ζωή, αυτό κάνω και τώρα. Πρέπει κάθε μέρα να βελτιώνεσαι, στον επαγγελματικό αθλητισμό πρέπει να δείχνεις συνέπεια, πειθαρχία και να μην αφήνεις καμία μέρα να πάει χαμένη».
Φέτος ο Κεραυνός θα παίζει και στο Europe Cup. Τι σημαίνει αυτό το διπλό ταμπλό;
«Θέλουμε να κάνουμε μια καλή πορεία στην Ευρώπη και αυτά τα παιχνίδια θα μας ενώσουν πιο γρήγορα. Βοηθάει τον παίκτη να έχει δύο παιχνίδια την εβδομάδα, τον κρατάει σε εγρήγορση και θα μας βοηθήσουν να βελτιωθούμε. O όμιλος πιστεύω είναι στα μέτρα μας, θα παλέψουμε σε κάθε παιχνίδι και θέλουμε να φτάσουμε όσο πιο μακριά γίνεται. Σαφώς χρειάζεται και τύχη, υπομονή αλλά και σκληρή δουλειά. Οι συνθήκες είναι ιδανικές από την ομάδα, όπως και το κλίμα εξαιρετικό για να δουλέψει κανείς απερίσπαστος».
To γεγονός πως επιτρέπονται 4 ξένοι στην Κύπρο κρίνεται ως θετικό ή αρνητικό;
«Το σύστημα εδώ στην Κύπρο αφορά 4 ξένους σε μία ομάδα, αλλά μόνο μέχρι 3 μπορούν να παίζουν μαζί στην ίδια πεντάδα. Αυτό εν μέρει βοηθάει στο να παίζουν περισσότεροι Κύπριοι, αλλά από την άλλη στην Ευρώπη, το να έχεις ουσιαστικά τέσσερις ξένους σε αντίθεση με τις άλλες ομάδες που έχουν πιο πολλούς σε καθιστά λιγότερο ανταγωνιστικό. Φυσικά και έχω τεράστια εμπιστοσύνη στην ομάδα και στους παίκτες μου. Σκοπός μας είναι να βάζουμε όσο γίνεται περισσότερο τους Κύπριους να παίζουν και είναι κάτι που θέλω και μου αρέσει να κάνω και μέσα από αυτό να βοηθάω και το κυπριακό μπάσκετ να αναπτύσσεται. Κάθε παίκτης πρέπει να έχει τον ρόλο του».
Κάτι πολύ διαφορετικό πάντως από αυτό που κυριαρχεί στην Ελλάδα με την πρόταση των 7 ξένων πλέον…
«Δεν συμφωνώ με αυτή την ιδέα. Θα πρέπει να βρεθεί μια μέση λύση από όλους τους φορείς για να αναβαθμιστεί το προϊόν. Χρειάζεται συνεργασία, συνεννόηση, επικοινωνία από όλους τους εμπλεκόμενους. Υπάρχουν ξένοι που μπορούν να σου ανεβάσουν πολύ το επίπεδο και να σε σπρώξουν αγωνιστικά, αλλά πιστεύω πως πρέπει να δίνονται ευκαιρίες στους Έλληνες παίκτες, οι οποίοι όμως με τη σειρά τους θα πρέπει να τις αξίζουν. Να μην παίζουν δηλαδή χαριστικά μόνο και μόνο επειδή είναι Έλληνες, αλλά να κερδίζουν τη θέση με το σπαθί τους. Για κάθε παίκτη, Έλληνα και ξένο ο καθρέφτης είναι το γήπεδο. Κανένας, Έλληνας ή ξένος παίκτης δεν πρέπει να ακυρώνεται».
Υπάρχει στο μυαλό σας η επιστροφή στην Ελλάδα κάποια στιγμή;
«Μου αρέσει πολύ η προπονητική, κάθε χρόνο νιώθω πως γίνομαι και καλύτερος. Αν θα γυρίσω την Ελλάδα θα φανεί με τον χρόνο. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Η δουλειά του προπονητή είναι αρκετά μοναχική, όμως τη λατρεύω. Βλέπω, μαθαίνω, διαβάζω, εισπράττω πράγματα καθημερινά, έχω τη δική μου φιλοσοφία γύρω από το μπάσκετ και πιστεύω πως έχω ακόμα πάρα πολλά να κάνω».
Προσωπικές φιλοδοξίες, στόχοι;
«Αν με ρωτάς για στόχο, θα σου πω πως αποτελεί όνειρό μου να κερδίσω την Ευρωλίγκα και να γίνω κάποια στιγμή προπονητής της Εθνικής. Θα είναι τεράστια τιμή και θα σημαίνει πως έχεις κάνει κάτι καλό πριν, έχεις επιτελέσει ήδη ένα σημαντικό έργο. Χρειάζεται και τύχη, αλλά πιστεύω πως την ορίζεις μόνος σου, δημιουργείς εκείνες τις συνθήκες μέσω της δουλειάς σου για να τη συναντήσεις. Μπορεί η τύχη να σε βοηθήσει στιγμιαία, σε ένα ματς, με ένα σουτ, αλλά μακροπρόθεσμα η δουλειά είναι αυτή που θα σε καθορίσει».
Και μιλώντας για την Εθνική, μήπως υπήρχε τελικά υπέρμετρη αισιοδοξία για το Ευρωμπάσκετ;
«Πάντα πρέπει να υπάρχει αισιοδοξία. Έχουμε στην ομάδα ίσως τον καλύτερο παίκτη του κόσμου. Το ίδιο μπορεί να πει και η Σερβία και η Σλοβενία με τους Γιόκιτς και Ντόντσιτς. Ίσως πρέπει να το δούμε κάπως διαφορετικά, με άλλη διαχείριση, με περισσότερη οργάνωση και να παντρευτεί όλο αυτό το κομμάτι μαζί. Δε γίνεται να επιμένεις στο ίδιο πράγμα. Να αξιοποιήσουμε τον Γιάννη με άλλον τρόπο, να δούμε και μια διαφορετική οπτική των παικτών μας, ακόμα και το πως μπορούμε να γίνουμε άλλη ομάδα. Το μόνο σίγουρο είναι πως έχει αλλάξει η διάθεση και το κλίμα όλων στην ομάδα, αλλά και οι φίλαθλοι βλέπουν τι γίνεται με ακόμα καλύτερο μάτι.
Δε γίνεται όμως στην πρώτη επιτυχία να πανηγυρίζουμε και να αρχίζουμε τους διθυράμβους, ή αντίθετα στην πρώτη αποτυχία να ξεκινάμε τους αφορισμούς. Πρέπει μέσα από αυτή την αποτυχία του Ευρωμπάσκετ να γίνουμε καλύτεροι, να δουλέψουμε πάνω σε αυτήν και να γίνουμε καλύτεροι. Γιατί αυτή η Εθνική έβαλε από μόνη της ψηλά τον πήχη, ενώ και η κληρονομιά από τις προηγούμενες Εθνικές είναι μεγάλη. Αυτή είναι η ιστορία μας. Αν δεν είσαι στα μετάλλια ή στην τετράδα δεν είναι επιτυχία. Χρειάζεται εμπιστοσύνη, συνεννόηση και σε αυτό πρέπει να συμβάλλουν και οι σύλλογοι, να δώσουν ευκαιρίες στους Έλληνες παίκτες και δεν μιλάω μόνο για τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό».
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός έπαιξαν και αυτοί στον τελικό του Super Cup. Θα είναι διαφορετικοί φέτος;
«Είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα. Ο Ολυμπιακός έχει καλή χημεία, ίδιο κορμό, του βγαίνουν εύκολα κάποιοι αυτοματισμοί. Η ομοιογένεια είναι αυτή που θα κρατήσει τον Ολυμπιακό στην περίοδο που θα κάνει αγωνιστική κοιλιά, όπως γίνεται σε όλες τις ομάδες μέσα σε μια σεζόν. Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός θέλει υπομονή. Είναι μια καινούρια ομάδα, πρέπει να δουλέψει πολύ για να βγουν τα πράγματα που θέλει ο προπονητής του στο παρκέ. Έχει καλύτερο ρόστερ από πέρσι, κατάφερε να προσεγγίσει παίκτες επιπέδου Ευρωλίγκας, δείχνει βελτιωμένος, όμως αυτό θα φανεί στο παρκέ. Και στις δύο ομάδες υπάρχουν παίκτες που έχουν καταπονηθεί πολύ από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και το Ευρωμπάσκετ και θα πρέπει οι προπονητές να τους διαχειριστούν ξεχωριστά. Στόχος και των δύο πιστεύω πως αρχικά είναι η είσοδος στην οκτάδα της Ευρωλίγκας».
