Τεράστια νίκη. Άλλη μία. Με γκολ πολύ βαθιά στο ματς, με πολύ άγχος, αλλά ποιος θα θυμάται αύριο το πρωί τι έγινε στα 90 τόσα λεπτά. Το σκορ μένει και οι τρεις βαθμοί.
Δεν σηκώνει και πολύ ανάλυση το ματς της ΑΕΛ με την ΑΕΚ. Θα σταθούμε βέβαια στην υπομονή και την ηρεμία της. Αλλά και στο κοουτσάρισμα του Κέρκεζ. Που ζητούσε άνοιγμα του παιχνιδιού, πίεση στην αριστερή πλευρά της ΑΕΚ και εναλλαγή θέσεων στα πέριξ της περιοχής. Από εκεί έγιναν τα ρήγματα, έτσι ήρθε το γκολ του Ντανίλο.
Η ανάλυση όμως πρέπει να γίνει τα κότσια και τα δόντια των "Λεόντων". Στην "Αρένα" και όχι μόνο, το τελευταίο διάστημα. Χάνει από την Ομόνοια σε ένα ματς που θα μπορούσε να γίνει φαβορί του τίτλου. Μένει στο -4. Δεν λυγίζει και απαντά με τρεις νίκες, οι δύο μέσα στην έδρα της Ανόρθωσης και της ΑΕΚ. Αυτή είναι η ΑΕΛ του Κέρκεζ: δουλεμένη, σφρυγιλή, τεχνική, αποτελεσματική και με πολύ δυνατά πατήματα στο γήπεδο. Με νοοτροπία νικητή και επίδοξου πρωταθλητή.
Πρέπει να σταθούμε ειδικά στο πνεύμα της ομάδας, στην άνευ ορίων αφοσίωση των παικτών στους στόχους.
Ας δώσουμε ένα παράδειγμα για το πως η ΑΕΛ δουλεύει σαν ομάδα όσο καμία άλλη.
Σίτο Ριέρα: Με την χρησιμοποίηση ενός ανασταλτικού χαφ τόσο αυτός όσο και ο Ντανίλο έπρεπε να βγάλουν βοήθειες και πολλά τρεξίματα. Ο Ριέρα, όποιος τον έχει παρακολουθήσει σε όλα τα χρόνια της καριέρας του, δεν ήταν και πολύ του... ιδρώτα. Πόνταρε πάντα στην τεχνική και την οξυδέρκεια του. Ο Ριέρα της ΑΕΛ και μπάλα ψηλού επιπέδου παίζει και τρέχει όσο δεν έτρεξε ποτέ. Στην "Αρένα" μοίραζε, κάλυπτε, αλλά και έβγαζε άμυνες. Πίεση και τάκλιν σε επίθεση της ΑΕΚ λίγο μετά το 1-0. Μία νοοτροπία που αντανακλά σε όλη τη χρονιά. Αυτό λέει πολλά για ένα κυρίως ντελικάτο ποδοσφαιριστή.
