Η Ομόνοια έπιασε πάτο, αν και είναι πάντα ένα ερώτημα αν υπάρχει πιο κάτω και από τα… Τάρταρα. Η σημερινή παρουσία στο «Αμμόχωστος» ήταν ντροπιαστική, αλλά και άλλη μία απόδειξη της πραγματικής εικόνας. Μιας μικρής ομάδας που φοράει μία βαριά φανέλα. Για ποιο κτίσιμο νοοτροπίας να μιλήσει κάποιος, για ποια ανάγκη παραμονής κορμού (για να μην γίνουν δήθεν πολλές αλλαγές) να γίνει λόγος, όταν είναι πεντακάθαρο ότι η εκκαθάριση είναι αναγκαία. Μπορεί να έχει μεγαλύτερο οικονομικό κόστος το Καλοκαίρι, αλλά αν δεν γίνει θα έχει περισσότερο κόστος σε βάθος χρόνου.
Αρχίζοντας από την μεσοαμυντική γραμμή και πρώτα από όλα από το τέρμα. Ο Μεχίας έχει σοβαρές αδυναμίες, είναι πάντα ένα κλικ πίσω σε όποιο μακρινό σουτ πάει προς την εστία του. Όχι μόνο απόψε, αλλά σε όλη τη σεζόν, Το συμβόλαιο του δεν πρέπει να αποτελέσει εμπόδιο για να ακολουθήσει τον δρόμο των Πρετσέ (αποχώρησε ήδη), Γκαφούρ, Λοέ, Λορά, Ζίβετς, Εντρένα (αυτοί θεωρούνται δεδομένοι). Γενικά όμως ομιλούντες, είναι ζήτημα αν από όλο το ρόστερ και όλες τις γραμμές βγαίνει μία 11άδα από όσους έχουν την ποιότητα και τα κότσια να παραμείνουν.
Την ίδια ώρα ο Γιάννης Αναστασίου δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Ναι βρήκε μία διαλυμένη κατάσταση, ναι έκανε κάποιες καλές κινήσεις στη πορεία, αλλά για την συνεχόμενη κάκιστη εικόνα του τελευταίου διαστήματος, όπου η πτωτική τάση είναι οφθαλμοφανής, δεν έχει άλλοθι. Μένει εκτεθειμένος από τις τοποθετήσεις του και τις επιλογές του, ενώ το πιο σημαντικό ότι φαίνεται ότι χάνει την εμπιστοσύνη από τον κόσμο.
