Η συντριβή από την Πάφο ακριβώς πριν τη διακοπή ελέω Πάσχα «ξεγύμνωσε» την ΑΕΚ από κάθε δικαιολογία και ανέδειξε το μέγα πρόβλημα: την απουσία εξέλιξης που -τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά- αποδείχθηκε οπισθοχώρηση για την ομάδα.
Η διακοπή ήταν (ακόμη) μια ευκαιρία: για ξεκούραση, για ξεκαθάρισμα του μυαλού, για προετοιμασία εν όψει των τελευταίων αγωνιστικών. Θεωρητικά τουλάχιστον, διότι η αντίστοιχη του Μαρτίου (για τις εθνικές ομάδες) δεν επέφερε την επιθυμητή επιστροφή σε υψηλό επίπεδο απόδοσης και την έξοδο από την κρίση.
Στα χαρτιά, επίσης, η πέμπτη αγωνιστική είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των Λαρνακέων. Οι ίδιοι υποδέχονται στην Αρένα την (ουραγό του ομίλου) Ομόνοια, της οποίας η προσοχή -εύλογα και… αναπόφευκτα- είναι στραμμένη στον επικείμενο δεύτερο ημιτελικό του κυπέλλου κόντρα στην Πάφο.
Την ίδια στιγμή τόσο οι δύο ομάδες που ευρίσκονται μπροστά της (Άρης, ΑΠΟΕΛ) όσο και οι δύο που την καταδιώκουν (Πάφος, Απόλλων) αναμετρώνται μεταξύ τους, συνεπώς οι απώλειες για τουλάχιστον δύο εξ αυτών είναι δεδομένες.
Οι «κιτρινοπράσινοι», συνεπώς, έχουν την ευκαιρία και τη δυνατότητα αφ’ ενός να πλησιάσουν τουλάχιστον μία από τις προπορευόμενες ομάδες, αφ’ ετέρου να αποσπαστούν από τουλάχιστον έναν από τους διώκτες τους.
Απαραίτητη προϋπόθεση; Η επικράτηση επί των «πρασίνων» και η επιστροφή στις νίκες. «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα», για τον Χοσέ Λουίς Όλτρα και τους παίκτες του.
