Η νίκη του Άρη επί της Πάφου δεν ήταν επιβλητική, τουναντίον επετεύχθη με μπόλικο ζόρι. Η ομάδα του Αλεξέι Σπιλέφσκι δεν κατάφερε να επιβληθεί του αντιπάλου και βρέθηκε προ του φάσματος της ήττας, αφού η Πάφος είχε την υπεροχή και τη μερίδα του λέοντος στις ευκαιρίες.
Παρ’ όλα αυτά η «Ελαφρά Ταξιαρχία» κατάφερε να πανηγυρίσει μία από τις πλέον σημαντικές νίκες της στο πρωτάθλημα. Ακόμη και στην κακή της βραδιά κατάφερε να προσθέσει άλλους τρεις βαθμούς στην συγκομιδή της.
Βάζοντας στη ζυγαριά, το αντίπαλον δέος για τον τίτλο, τον ΑΠΟΕΛ, γίνεται απόλυτα αντιληπτό γιατί ο Άρης, τη δεδομένη στιγμή, κρίνοντας με κυνικό τρόπο στη βάση των αγωνιστικών δεδομένων, μοιάζει το ξεκάθαρο φαβορί για τον τίτλο.
Την ώρα που ο ΑΠΟΕΛ αδυνατεί να πάρει τη νίκη, ακόμη και απέναντι στην ουραγό ομάδα του α’ ομίλου (και βαθμολογικά αδιάφορη) Ομόνοια, μπροστά στο ένθερμο κοινό του, ο Άρης καταφέρνει να φτάσει στο ζητούμενο κάτω από πιο δύσκολες συνθήκες, μ’ ένα αντίπαλο σε εξαιρετική βραδιά που «καίγεται» για βαθμούς.
Το ερώτημα που δημιουργείται, είναι αν τέσσερα παιχνίδια πριν το φινάλε, μπορεί ν’ αλλάξει (τόσο δραστικά) το μομέντουμ: ο Άρης - των 13 αήττητων παιχνιδιών - να σταματήσει το καλπασμό του προς τον τίτλο και ο ΑΠΟΕΛ - των έξι αγώνων χωρίς νίκη στα play off - ν’ αντιστρέψει το κλίμα και να κάνει τη μεγάλη ανατροπή.
