Αμέσως μετά το πρώτο φιλικό στην Πολωνία ο Αυγουστή έκανε λόγο για σχεδόν συμπληρωμένο ρόστερ. Μία τοποθέτηση που προφανώς προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις. Ίσως στην πεοκειμένη περίπτωση να μην πρέπει κάποιος να πιαστεί από την αυτή καθ΄αυτή σημασία της λέξης και της ξερής τοποθέτησης του κόουτς των «πρασίνων». Προφανώς ο Αυγουστή μιλούσε έχοντας στο μυαλό, ότι έχει τις επιλογές για να ριχτεί στα πρώτα ευρωπαϊκά παιχνίδια.
Φυσικά υπάρχουν πλέον νέα δεδομένα μετά τον σοβαρότατο τραυματισμό του Εράκοβιτς που μειώνει κατά μία τις επιλογές στον μεσοεπιθετικό χώρο. Εκεί όπου υπάρχουν κενά, εκεί όπου έρχεται να «καθήσει» το «σχεδόν».
Αν σήμερα η Ομόνοια έδινε ευρωπαϊκό αγώνα και π.χ ξεκινούσε με τετράδα μπροστά τους Λοίζου, Σεμέδο, Αντσαριφάρ και Κακουλλή, οι μοναδικές επιλογές πάγκου για την εμπροσθοφυλακή είναι οι Μπεζούς και Ζαχαρίου.
Προφανώς υπάρχει πρόθεση (απόφαση) για απόκτηση επιθετικού, αλλά και ανάγκη απόκτησης ακόμη ενός «winger». Τώρα θα πρέπει να έρθει ο αντι-Εράκοβιτς, δηλαδή μία επιλογή βάθους με ικανότητα να παίζει μπροστά απο τα κεντρικά χαφ και πίσω από τον φορ.
Τι γίνεται όμως με τα κεντρικά χαφ; Μήπως η τετράδα Κούσουλου, Χάμπου, Κασάμα, Μπασιρού χρειάζεται να γίνει πεντάδα με ένα παίκτη συγκεκριμένων χαρακτηριστικών, ένα box το box που λέει ο λόγος; Η προσπάθεια απόκτησης του Νταμπό (για να φορέσει τα πράσινα έπρεπε να μείνει ελεύθερος από τον Άρη) είναι μία ένδειξη. Η μήπως με ένα παίκτη τύπου Εράκοβιτς το πλάνο Αυγουστή καλύπτεται.
Όλα αυτά με δεδομένο ότι από τον «άσο» μέχρι το «πέντε» η Ομόνοια είναι γεμάτη και δεν ψάχνει. Οπότε οι κλειστές θέσεις καταλόγου Α, αν αφαιρέσουμε και τον Εράκοβιτς είναι μόλις 13. Φαμπιάνο, Ουζόχο, Μάθιους, Λέζιακς, Σιπριάνο, Κουλιμπάλι, Μίλετιτς, Λανγκ, Μπασιρού, Κασάμα, Αντσαριφάρ, Μπεζούς, Σεμέδο.
