Απολογισμός ντέρμπι για την Πάφο. Νίκη επί της ΑΕΛ με ανατροπή. Ισοπαλία εκτός έδρας με τον Άρη. Ήττα από τον ΑΠΟΕΛ και λευκή ισοπαλία με την ΑΕΚ. Συγκομιδή φαινομενικά καλή, αλλά ας δούμε την ουσία.
Η ΑΕΛ (δυστυχώς για το πρωτάθλημα) δεν δείχνει να έχει υψηλό επίπεδο. Απέναντι στον ΑΠΟΕΛ που απογοήτευε, η Πάφος ήταν απρόσμενα κακή, σε σημείο που δεν ανέμεναν ούτε οι «γαλαζοκίτρινοι». Έχασε δίκαια, αφού στην απόλυτη αγωνιστικη ισορροπία ενός μετριότατου ματς, δέχτηκε και γκολ και δεν έβαλΕ. Με την ΑΕΚ που επίσης έχει θέματα δεν επιβλήθηκε στο γήπεδο και δεν κέρδισε. Μπορούσε και να χάσει.
Γιατί τα λέμε αυτά; Γιατί λέμε ότι η Πάφος έχει πολύ μεγάλο αγωνιστικό βεληνεκές. Και στην ισοπαλία στην εδρα της πρωταθλήτριας, άσχετο αν δεν κέρδισε ήταν απολαυστική. Εφόσον υπάρχει η ισχύς, είναι ώρα να φαίνεται σε μεγαλύτερη διάρκεια, κυρίως κόντρα στους ανταγωνιστές.
Η Ομόνοια έχει αρετές και αδυναμίες. Προέρχεται από κακό αποτέλεσμα και είναι υπό πίεση. Οι αγώνας μοιάζει με τους δύο προηγούμενους. Χρειάζεται προσοχή και άλλη προσέγγιση. Υπάρχει η αναγκαιότητα να εμπεδωθεί πλήρως η κουλτούρα του επίδοξου πρωταθλητή. Αφού κατά τα άλλα το πακέτο για την Πάφο είναι εκεί. Διοικητική υγεία, πολλές επιλογές, ποιοτικότατοι παίκτες, καλός προπονητής έδρα και παράδοση.
