Το ωραίο και στρωτό ποδόσφαιρο δεν αρκεί πλέον για παρηγοριά

Όπως και να το κάνουμε όταν μια ομάδα βρίσκεται πίσω στο σκορ πριν ακόμα συμπληρωθεί το 1ο λεπτό, χρειάζεται πάντα τον απαραίτητο χρόνο μέχρι να συνέλθει, να καταλάβει τι της γίνεται και ακολούθως να βρει και τα πόδια της.

Κάτι τέτοιο φάνηκε και στην περίπτωση της Ανόρθωσης, η οποία άργησε πολύ να δείξει αντίδραση μετά που βρέθηκε πίσω στο σκορ. Η πρώτη καλή ευκαιρία ήρθε μάλιστα στο 45’, με το άψυχο πλασέ του Τσίκο και με εξουδετερωμένο τον Ίβουσιτς, το οποίο θα μπορούσε να ήταν η αρχή της αντεπίθεσης, καθώς θα έστελνε τις δύο ομάδες στα αποδυτήρια στο ισόπαλο 1-1.

Η Πάφος από την πλευρά της περιόρισε όλα τα επιθετικά ατού της «Κυρίας», με τον Καρσέδο να δείχνει απόλυτα διαβασμένο για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να γίνει επικίνδυνη η ομάδα της Αμμοχώστου. Από την πλευρά του ο Γκαγιέγο, φάνηκε ίσως για πρώτη φορά να μην έχει ούτε αυτός καθαρό μυαλό ως προς τις αλλαγές που πραγματοποίησε.

Όπως τόνισε μέσα από τις δηλώσεις του, απέσυρε τον Ουαρίς για να τον αντικαταστήσει με ένα ποδοσφαιριστή με αντοχές και πνευμόνια ώστε να συνεχίσει την ψηλή πίεση που έβαζε ο ίδιος. Την ίδια στιγμή όμως έχασε από το παιχνίδι ένα από τους πιο κινητικούς παίκτες της Ανόρθωσης και ο οποίος δημιουργούσε συνεχώς επικίνδυνα ρήγματα. Ενδεικτικό και το δοκάρι που είχε.

Προηγουμένως είχε προχωρήσει με την αλλαγή του Τιουνέ αντί του Ιωάννου, η οποία βοήθησε σε αυτό που είχε στο μυαλό του, καθώς ο Σενεγαλέζος κάλυπτε τον Ουαγκέ ο οποίος έκανε περισσότερα ανεβάσματα από τα δεξιά ενώ κινείτο και στον άξονα σε κάποιες περιπτώσεις.

Η τελευταία του αλλαγή ήταν αναγκαστική, αλλά ακόμα και έτσι θα μπορούσε να βάλει πιο γρήγορα στο παιχνίδι τον Γκασάμα, καθώς τα ψηλά κορμιά της Πάφου καθάριζαν με μεγάλη ευκολία κάθε μπαλιά που έβγαινε στην περιοχή. Την ίδια στιγμή, ο Καστέλ λόγω του τραυματισμού που είχε δεν επιδίωκε την κεφαλιά, με την μοναδική φορά που το έπραξε να γίνεται επικίνδυνος.

Ήταν ένα παιχνίδι που πήγαν λίγο πολύ όλα λάθος. Ακόμα και έτσι όμως, με λίγη περισσότερη τύχη η Ανόρθωση ίσως μπορούσε να φύγει και με τον βαθμό της ισοπαλίας, που δεν θα έλεγε κανείς πως θα ήταν άδικος, με βάση και τις ευκαιρίες που είχαν οι δύο ομάδες.

Δεν είναι η πρώτη φορά όμως που η «Κυρία» δικαιούται ίσως κάτι παραπάνω και δεν μπορεί να το πάρει. Είτε λόγω αστοχίας, είτε λόγω ατυχίας. Αυτό που μετράει είναι ότι στοιχίζει και αφήνει βαθμούς.

Άσχημο ποδόσφαιρο δεν παίζει η ομάδα της Αμμοχώστου, η απουσία ωστόσο του Γκερέρο είναι εμφανής, τόσο στο δημιουργικό κομμάτι όσο και στην υπόθεση σκοράρισμα. Δυστυχώς για την Ανόρθωση όσο ωραία κι’ αν παίζει, οι επιλογές που έχει στο ρόστερ είναι περιορισμένες και κάθε φορά που θα προκύπτει σημαντικός τραυματισμός, αναμενόμενα θα τα βρίσκει μπροστά της.

Ακολουθεί νέο δύσκολο παιχνίδι, αυτή την φορά με αντίπαλο την Ομόνοια και στο ενδεχόμενο νέας απώλειας βαθμών, η παρηγοριά του ωραίου και στρωτού ποδοσφαίρου που παρουσιάζει η ομάδα δεν θα είναι πλέον αρκετή.

Βεβαίως, για την ώρα ακόμη δεν έχει χαθεί τίποτα και σίγουρα μια νίκη εντός έδρας απέναντι στην ομάδα της Λευκωσίας αποτελεί το ιδανικό σενάριο για να επέλθει η καλή ψυχολογία και η αυτοπεποίθηση λίγο πριν την διακοπή. Σε διαφορετική περίπτωση η μουρμούρα θα ενταθεί ακόμα περισσότερο, σενάριο που απεύχονται όλοι στην Ανόρθωση, ιδιαίτερα από την στιγμή που δεν θα υπάρχουν και άμεσες αγωνιστικές υποχρεώσεις στη συνέχεια. 

Ροη ειδησεων
Κλεισιμο