Στην 1η αγωνιστική έδειξαν κάποια θετικά στοιχεία που όλοι γνωρίζαμε αλλά και κάποιες αδυναμίες. Στην 2η αγωνιστική έδειξε ότι ακόμα και στις κακές του βραδιές έχει τον τρόπο να παίρνει το ζητούμενο χωρίς να εντυπωσιάζει.
Η αλήθεια είναι ότι ο Άρης άλλαξε παρά ελάχιστα σε θέμα προσώπων, ενισχύοντας το αριστερό του άκρο ουσιαστικά με τον Κορέια, την επιθετική του γραμμή με τον Κβιλιτάια, κάνοντας παράλληλα και το «μπαμ» με τον Κόνορ Λάμπερτ Γκόλντσον.
Αυτές ήταν οι κινήσεις του που ξεχώρισαν, με την εικόνα του με βάση και το τι είδαμε στα δύο πρώτα παιχνίδια να είναι αυτή που περιμέναμε και λίγο πολύ ξέρουμε. Επιθετική με ψηλά την πίεση και διεκδικητική, αλλά παράλληλα με βελτίωση και στην άμυνα με την πάροδο του χρόνου.
Αν και παρουσίασε κάποια θέματα ανασταλτικά, τα οποία φάνηκαν εν μέρει και με την Ομόνοια 29Μ και τα οποία όμως δεν πλήρωσε, η λογική του Σπιλέφσκι έχει να κάνει με το ότι όσο η ομάδα του σκοράρει και κρατάει μπάλα, τόσο λιγότερο θα κινδυνεύει.
Αυτή είναι η φιλοσοφία του και είτε μαζί της θα πετύχει και φέτος είτε θα την πάθει όπως την περσινή χρονιά. Δεν αναμένουμε πάντως να την αλλάξει!
