Μετά την πρόωρη όσο και άδοξη λύση της συνεργασίας με τον Νταβίντ Γκαγέγο ο ΑΠΟΕΛ στράφηκε σε μια γνώριμη λύση, αυτήν του Ζοζέ Ντομίνγκεζ.
Χωρίς αυτό να προοικονομεί ή -ακόμη περισσότερο- να εγγυάται το παραμικρό για την εξέλιξη της δεύτερης θητείας του στον Αρχάγγελο, ο Πορτογάλος ήταν (αν όχι η καλύτερη, τότε) σίγουρα η λιγότερο ριψοκίνδυνη επιλογή.
Τον ξέρουν, τους ξέρει, το χρονικό διάστημα γνωριμίας, προσαρμογής, αφομοίωσης εκμηδενίζεται, ενώ απαλείφεται και το ενδεχόμενο για πειραματισμούς ή αλχημείες. Μοιάζει μ’ ένα εκ προοιμίου κερδισμένο στοίχημα ότι ο 50χρονος δεν θα παρεκκλίνει της συνταγής της περασμένης περιόδου.
Στο σημείο αυτό εξαντλούνται δεδομένα και βεβαιότητες. Ο Ντομίνγκεζ αναλαμβάνει εξ αρχής ως επικεφαλής και όχι ως υπηρεσιακός πρώτος προπονητής -υπάρχει διαφορά.
Το ρόστερ έχει εμπλουτιστεί με αρκετούς νεοφερμένους που προορίζονται για βασικοί -θα πρέπει να τους αξιολογήσει και να τους «κερδίσει».
Όπως φάνηκε τόσο από την εικόνα των «γαλαζοκιτρίνων» όσο και από το αποχαιρετιστήριο μήνυμα του (βοηθού του Γκαγέγο) Όσκαρ Σουάρεθ, το καλοκαίρι επιχειρήθηκε μια αλλαγή αγωνιστικής ταυτότητας, μια μετατόπιση (προς τα μπρος) του κέντρου βάρους του παιχνιδιού.
Δεν έγινε έγκαιρα ή/και σωστά; Δεν ανταποκρίθηκαν επαρκώς όσοι παίκτες έμειναν; Δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα οι καινούργιοι; Ήταν συνολικά το ρόστερ ικανό και κατάλληλο να υπηρετήσει τη νέα φιλοσοφία; Είναι ο τακτικός προσανατολισμός της περασμένης περιόδου ο ενδεδειγμένος για το έμψυχο δυναμικό στη νέα του μορφή;
Κάποια από αυτά τα ερωτήματα θα λάβουν μια πρώτη απάντηση την Πέμπτη, κόντρα στην RFS, κάποια όταν η συχνότητα των αγώνων και το επίπεδο των αντιπάλων αυξηθεί.
Αν στον Αρχάγγελο υπάρχει η αίσθηση ή η ελπίδα πως η επιστροφή Ντομίνγκεζ αρκεί, προκειμένου όλα να κυλήσουν τόσο εύρυθμα όσο την περασμένη περίοδο, θα αποδειχθεί απατηλή. Οι παράμετροι που έχουν τροποποιηθεί, τόσο στον ΑΠΟΕΛ όσο και στον εγχώριο ανταγωνισμό, είναι υπερβολικά πολλές για κάτι τέτοιο.
