Ήττα που έδειξε να μην μπορούσε να αποφευχθεί, απέναντι σε μια ομάδα με πολυπρόσωπη άμυνα που την δυσκόλεψε πάρα μα πάρα πολύ. Στα χαρτιά ήταν το φαβορί αλλά εκεί που έπρεπε να αντιδράσει, δεν το έπραξε όσο θα έπρεπε.
Από το 60' και την ευκαιρία του Γιόβετιτς, η Ομόνοια ξέμεινε από ιδέες. Προσπαθούσε συνεχώς με γιόμες και αυτό στο τέλος της στοίχισε γιατί οι τελικές που δημιούργησε ήταν ελάχιστες. Και δεν ήταν τόσο ξεκάθαρες, για να άξιζε να «τουμπάρει» το ματς.
Δεύτερη συναπτή ήττα μετά από αυτήν από τον Άρη και ένα θετικό σερί στο γήπεδό της που πήγε... περίπατο.
Τι έφταιξε; Τα είπε ο Νταμπράουσκας. Το λάθος στη φάση του γκολ, οι ευκαιρίες που είχε για μια ώρα στο παιχνίδι με τη μπάλα να μη της κάνει το χαττίρι και άλλα πολλά.
Ο Λιθουανός επέλεξε να παίξει με τον Γιόβετιτς στην κορυφή. Εκ του αποτελέσματος δεν του βγήκε, αλλά δεν μπορείς να του χρεώσεις αυτή του την επιλογή, ούτε τις υπόλοιπες. Ο Ατζίλι για παράδειγμα, δεν βοήθησε όσο θα περίμεναν οι πράσινοι, όμως πρέπει να πάρει κι αυτός λεπτά για να μπορέσει να βοηθήσει. Άμα δεν παίξει τώρα πότε;
Προσπάθησε να ανοίξει το ροτέισιον του ο Λιθουανός. Από την άλλη όμως μπορεί να ειπωθεί ότι είχε στον πάγκο τον Χαραλάμπους, ή τον Αλιούμ που μπορούσαν να του δώσουν διαφορετικά στοιχεία. Έβαλε όμως Εβάντρο και Λοΐζου και προηγουμένως τον Στεπίνσκι. Συνολικά, έκανε τέσσερις αλλαγές. Θα μπορούσε να τις εξαντλήσει; Βεβαίως.
Για να φτάσει όμως στο σημείο που είναι σήμερα το «τριφύλλι» υπάρχουν ευθύνες και τις ανέλαβε ο Νταμπράουσκας. Το θέμα είναι ότι υπάρχει ένα παρατεταμένο ντεφορμάρισμα στα τελευταία παιχνίδια γιατί με εξαίρεση το παιχνίδι με την ΑΕΛ, η Ομόνοια δεν... θυμίζει την Ομόνοια προηγούμενων αγώνων.
Το παιχνίδι με την ΕΝΠ πρέπει να ξεχαστεί σύντομα, γιατί το τριφύλλι εισέρχεται ξανά σε ένα άκρως απαιτητικό πρόγραμμα...
