Με απολογισμό 5-2-0, παραμένει στο κυνήγι της Πάφου FC και της 1ης θέσης έχοντας παράλληλα και την καλύτερη άμυνα μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα.
Ναι, απέναντι στον Εθνικό Άχνας έδωσε διαφορετικές εντυπώσεις από το πρώτο στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά θα μπορούσε να είχε τελειώσει το παιχνίδι στο 66' στην διπλή φάση των Γκομίς και Μαγιαμπέλα. Ένα λεπτό αργότερα έγιναν δύο αλλαγές από τον πάγκο, που κατά την ταπεινή άποψη του γραφών, ήταν αυτές που άλλαξαν το παιχνίδι και έβαλαν τους γηπεδούχους στη διεκδίκησή του. Ο Κοκόριν είναι φανερά εκτός ρυθμού και ο Στρούσκι που βγήκε είναι πραγματικός ηγέτης στη μεσαία γραμμή.
Όχι πως πλην της μείωσης του σκορ, η εστία του Βανά Άλβες είχε κινδυνεύσει σοβαρά. Περισσότερο είχε κινδυνεύσει στο πρώτο 45λεπτο, ακριβώς μετά το 2-0 στις τελικές των Γκονζάλες και Μπρένο, παρά μετά το 2-1. Απλά όταν ένα παιχνίδι είναι ρευστό όλα είναι πιθανά. Και αυτό ήταν που εξόργισε τον προπονητή της ομάδας.
Η «ελαφρά ταξιαρχία» όμως, όταν ανεβάσει απόδοση, φέρνει στο μυαλό μας θύμησες από τη σεζόν του πρωταθλήματος. Έχοντας πλέον παίκτες τύπου Γκόλντσον και Κβιλιτάια στο ρόστερ της, που της δίνουν άλλη διάσταση σε άμυνα και επίθεση. Πόσες φορές να προσπαθήσει να «χτυπήσει» ο Εθνικός στην πλάτη της άμυνάς του; Ο Γκόλντσον ήταν εκεί να δώσει τη λύση. Ο Κβιλιτάια, σταθερά κυρίαρχος, ακόμη κι αν δεν σκόραρε -και να μετρήσει.
«Θέλω να κατακτήσουμε τα πάντα», δήλωνε πριν τη διακοπή, ακριβώς μετά το 2-0 επί της Ομόνοιας, ο Αλεκσέι Σπιλέφσκι. Εξ ου και απαιτεί από τους παίκτες του απόλυτη προσήλωση τακτικά καθόλη τη διάρκεια του αγώνα. Ξέρει και ο ίδιος ότι αυτό το σύνολο έχει ακόμα να δώσει πολλά για να φτάσει στο ταβάνι του.
Είναι όμως κάθε παιχνίδι ξεχωριστό, διαφορετικό. Και ο Άρης μοιάζει ικανός να το κερδίσει με την ποιότητά του, το επίπεδο που έχει ως ομάδα, τον οποιονδήποτε, οπουδήποτε, με οποιονδήποτε τρόπο.
Είναι ξεκάθαρο πως η φετινή ομάδα, είναι σε τροχιά να υλοποιήσει τις επιθυμίες του Λευκορώσου προπονητή. Αν θα τις πετύχει, είναι άλλο ζήτημα...
