Σοβαρή συζήτηση για το αν η Ανόρθωση άξιζε ή εδικαιούτο κάτι παραπάνω στο παιχνίδι με την ΑΕΚ δεν μπορεί να υπάρξει.
Η «Κυρία» εμφανίστηκε κατώτερη σε όλους τους τομείς: από το «διάβασμα» του αντιπάλου, την προετοιμασία και τη στελέχωση της ενδεκάδας μέχρι τη διαχείριση του αγώνα και τις αλλαγές.
Η αρχή στην τετράδα των ντέρμπι μέχρι τη διακοπή του Νοεμβρίου ήταν απογοητευτική και το ζητούμενο είναι να μην υπάρξει ανάλογη συνέχεια.
Η συζήτηση για το σύστημα είναι αναπόφευκτη, αλλά μάλλον γίνεται σε λάθος βάση. Μετά την ήττα στην Πάφο υπήρξε επίκριση για την επιλογή (για πρώτη φορά στη σεζόν) τετράδας στην άμυνα, μετά την ήττα από την ΑΕΚ υπήρξε επίκριση για την απόφαση να διατηρηθεί το ίδιο σύστημα με το παιχνίδι κόντρα στη Νέα Σαλαμίνα.
Το θέμα δεν είναι, αν και πότε πρέπει βάσει αντιπάλου να αλλάζει ή να μην αλλάζει το σύστημα. Το αν πρέπει και πώς να προσαρμόζεται η Ανόρθωση στον αντίπαλο είναι μεν σημαντικό, αλλά όχι πρωτεύον.
Το μείζον ερώτημα είναι, αν στο ρόστερ υπάρχουν οι απαραίτητοι (ποσοτικά) και οι κατάλληλοι (ποιοτικά) παίκτες να υποστηρίξουν το ένα ή το άλλο σύστημα.
Επ’ αυτού τα μέχρι στιγμής μηνύματα από τις επιλογές του προπονητή είναι συγκεχυμένα και αυτή η σύγχυση αντανακλάται συχνά και στο παιχνίδι της ομάδας.
Με το μεταγραφικό παράθυρο κλειστό και μετά από οκτώ επίσημα παιχνίδια έχει έλθει πλέον το πλήρωμα του χρόνου να ληφθούν αποφάσεις για το πώς μπορεί να αξιοποιηθεί στο μέγιστο εφικτό βαθμό το υπάρχον ρόστερ.
