Η ήττα από την Πάφο στο «Στέλιος Κυριακίδης» προφανώς δεν λογίζεται θετικό αποτέλεσμα για την ΑΕΛ. Δεν ισχύει, ωστόσο, το ίδιο και για την εμφάνιση των «γαλαζοκιτρίνων».
Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στην Αρένα (0-2 από την ΑΕΚ) ο σύλλογος της Λεμεσού δεν έχασε με κάτω τα χέρια και δίχως να προβάλει αντίσταση. Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στο ΓΣΠ (0-5 από την Ομόνοια) και στο «ΑΛΦΑΜΕΓΑ» (0-4 από τον Άρη) η ομάδα δεν κατέρρευσε, όταν άνοιξε το σκορ.
Απέναντι στην πρωταθλήτρια -και παρά την ψυχρολουσία του γρήγορου τέρματος του αντιπάλου- η ΑΕΛ έμεινε στη διεκδίκηση αποτελέσματος μέχρι το τελευταίο σφύριγμα. Αυτό της αναγνωρίστηκε, της πιστώθηκε και έφερε, αναπόφευκτα, ένα ερώτημα που ζητεί επιτακτικά απάντηση.
Ήταν η δική της πρόοδος και βελτίωση που συνέβαλε σε αυτήν την (ανταγωνιστική) εικόνα ή η κάμψη και η κόπωση της Πάφου από τα συνεχόμενα απαιτητικά παιχνίδια; Η αλήθεια δεν αποκλείεται να ευρίσκεται και στη μέση, ήτοι η εμφάνιση στο «Στέλιος Κυριακίδης» να είναι το προϊόν του συνδυασμού των δύο παραγόντων.
Πιο ασφαλή συμπεράσματα θα εξαχθούν αμέσως μετά τη διακοπή του Νοεμβρίου -στις 23 του μήνα η ομάδα του Ούγκο Μαρτίνς θα επισκεφτεί το ΓΣΠ, για να αντιμετωπίσει τον ΑΠΟΕΛ…
