Με το πέρας των αγωνιστικών υποχρεώσεών του για το 2019 ο ΑΠΟΕΛ φιλοδοξεί να (έχει βρει, συμφωνήσει και) παρουσιάσει τον διάδοχο του Τόμας Ντολ στην τεχνική ηγεσία της ομάδας.
Ο συγκεκριμένος χρονικός ορίζοντας είναι απόλυτα κατανοητός, αφού ο καινούργιος προπονητής θα πρέπει να έχει το χρόνο να δουλέψει με την ομάδα στη διάρκεια της διακοπής, ώστε να τη μάθει και να τον μάθει σε επαρκή βαθμό για να εμφανιστεί στο μέγιστο βαθμό ετοιμότητας εν όψει του αγωνιστικού Γολγοθά το πρώτο δίμηνο (τουλάχιστον) του 2020.
Τη μάχη με το χρόνο προφανώς δεν διευκολύνουν και συγκεκριμένες προδιαγραφές, τις οποίες πρέπει να τηρεί ο νέος τεχνικός. Μία εξ αυτών είναι, προφανώς, η αγωνιστική του φιλοσοφία και πιο συγκεκριμένα το σύστημα που εφαρμόζει. Τραμετσάνι και Ντολ αποτέλεσαν παρελθόν ένεκα (και) της προσκόλλησής τους στο σύστημα με τρεις στόπερ, το οποίο προφανώς αποτέλεσε τροχοπέδη και στις όποιες σκέψεις για συνεργασία με τον Ιμανόλ Ιδιακέθ.
Ο νέος προπονητής θα πρέπει επίσης να αποδεχτεί ως βοηθό του τον Λούκα Χατζηλούκα, καθώς και την περιορισμένη επίδρασή του στις μεταγραφές του Ιανουαρίου, καθώς θεωρείται απίθανο να αναλάβει αποκλειστικά την ευθύνη για την ενίσχυση της ομάδας. Το πιο ρεαλιστικό σενάριο είναι να συναποφασίσει για παίκτες που έχουν εντοπιστεί ήδη από τον αθλητικό διευθυντή και τη διοίκηση.
Σημαντική παράμετρο αποτελεί και η πίεση των προσδοκιών και των απαιτήσεων. Εν μέσω συνεχόμενων «αγγλικών εβδομάδων» (άρα μειωμένων προπονήσεων) ο νέος τεχνικός θα πρέπει να εμφανίσει μια ομάδα που θα συνδυάζει αποτελέσματα και καλό ποδόσφαιρο (πιο γρήγορο, εύρυθμο, ποικιλόμορφο και αποτελεσματικό από το νυν) και θα έχει την υποχρέωση κατάκτησης του πρωταθλήματος.
