Ό,τι άρχισε ωραία, τέλειωσε με πόνο για την ΑΕΚ. Μέχρι το ημίωρο του αγώνα στο «Τάσος Μάρκου» ούτε ο πλέον αισιόδοξος οπαδός της Ένωσης δεν θα πόνταρε… σεντ στην ανατροπή. Οι Λαρνακείς, όμως, έστειλαν εαυτούς και τζογαδόρους στον κουβά.
Το 3-4-2-1, που επανέφερε κόντρα στην ΑΕΛ την περασμένη εβδομάδα ο Ηλίας Χαραλάμπους, με τους νεοφερμένους Φερνάντεθ και Ναράνχο αντί των Φιόλιτς και Τριτσκόφσκι έδειχνε να φέρνει τους «βυσσινί» προ άλυτων προβλημάτων στα αρχικά στάδια της αναμέτρησης.
Οι «κιτρινοπράσινοι» όμως δεν εξαργύρωσαν τη συντριπτική ανωτερότητά τους με κάτι περισσότερο από το 1-0, δέχτηκαν (για άλλη μια φορά, όπως δημόσια παραδέχτηκε ο εκπρόσωπος Τύπου της ομάδας) γκολ στην πρώτη ευκαιρία του αντιπάλου και προς το τέλος του πρώτου μέρους ο Ναράνχο απώλεσε δύο ευκαιρίες που ο Ιβάν Τριτσκόφσκι μάλλον θα είχε κάνει γκολ με δεμένα τα μάτια.
Το 1-1 της ανάπαυλας ήταν άκρως κολακευτικό για τους γηπεδούχους, ωστόσο αυτό το αποτέλεσμα-μαγική εικόνα αντί να πεισμώσει την ΑΕΚ την αποσυντόνισε. Στο δεύτερο ημίχρονο οι ρόλοι αντιστράφηκαν, η Ένωση όμως ευτύχησε να μετουσιώσει σε γκολ το διάστημα της δικής της υπεροχής και να πάρει την πολύτιμη νίκη.
Οι πρωτοεμφανιζόμενοι Ναράνχο (κυρίως) και Φερνάντεθ ήταν θετικοί, αλλά παρασύρθηκαν στη μετριότητα μετά το ημίχρονο, ενώ οι Τέτε και Χέφελ δεν ήταν ουσιαστικοί ως «στηρίγματα» του επιθετικού κορυφής.
Ο Γκολομπάρτ αγωνίστηκε πολύ λίγο για να κριθεί, αλλά έχει μπροστά του την πιο δύσκολη αποστολή, καθώς πρέπει να ηγηθεί μιας ευάλωτης οπισθοφυλακής ένεκα και της δυσλειτουργικής ανασταλτικής λειτουργίας όλης της ομάδας.
Η ΑΕΚ από το Παραλίμνι με άδεια χέρια κι ένα μάθημα που έχει πάρει πολλές φορές στην τρέχουσα σεζόν: με μισή ώρα (καλής μπάλας), με μισή καρδιά, με μισή προσπάθεια, γίνεται (μόνο) μισή δουλειά. Και με μισή δουλειά δεν γίνεται προκοπή.
