Παρά την απρόσμενη ήττα από τον Εθνικό, δεν μπορεί να υπάρχει παρά μόνο ικανοποίηση για την φετινή Ομόνοια. Αν βάλουμε κάτω όλα τα δεδομένα. Το "τριφύλλι" κτίστηκε σχεδόν από το μηδέν και πρακτικά είχε να καλύψει μεγάλα χάντικαπ.
Έπρεπε να εξελίσσεται και να προοδεύει συνέχεια, εξού και αυτές είναι οι 2 λέξεις που χρησιμοποιεί ανελλιπώς ο Μπεργκ.
Με βάση την βαθμολογία και την εικόνα, η Ομόνοια έχει διανύσει πολύ δρόμο. Προόδευσε σταθερά και έφτασε σε πολύ ψηλό επίπεδο. Ψηλότερα από όσο θα περίμενε κανείς. Το προτσέκτ εξέλιξης είναι συνεχές. Και έχει δύο πεδία, στα οποία η Ομόνοια πρέπει να ανταποκριθεί.
Με την πορεία της η ομάδα δημιούργησε προσδοκίες. Δεν υστερεί σε τίποτα από τους ανταγωνιστές της, είναι σε τροχιά δύο τίτλων. Συνεπώς κάθε αγώνας έχει μεγάλη πίεση, αυξανόμενη με μαθηματική ακρίβεια και η Ομόνοια πρέπει άμεσα να την αντιμετωπίσει.
Δεύτερο σημείο η υπόθεση χρόνος. Σε όλες τις νίκες της, πλην αυτήν στο Δασάκι, όταν ο αγώνας έμπαινε πλέον στα βαθιά, η Ομόνοια ήταν μπροστά στο σκορ. Όταν έχανε ή ήταν ισόπαλη, απώλεσε βαθμούς σε όλα τα παιχνίδια. Άρα θα πρέπει να βρει τρόπο να ξελασπώνει και μετά το 65'-70'
