Να πηγαίνεις στην Α1 και με την πρώτη να είσαι αρχηγός της ομάδας σου σίγουρα δεν είναι λίγο πράγμα. Ο διεθνής διαγώνιος Στέφανος Χαριδήμου τα τελευταία δυο χρόνια διαπρέπει στην Ελλάδα, αρχικά στην Α2 και τη φετινή χρονιά που διακόπηκε λόγω κορωνοϊού στην Ελπίδα Αμπελοκήπων που ανέβηκε φέτος στη Volleyleague.
O Στέφανος σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη μίλησε για τον κορωνοϊό και πώς το βιώνει στη Θεσσαλονίκη, την πρώτη χρονιά στη μεγάλη κατηγορία της Ελλάδας. Ο Χαριδήμου που αποτελεί ένα από τους παίκτες – μέλλον της Εθνικής μίλησε για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και το μέλλον του σε μεγάλες διοργανώσεις. Ο Στέφανος δεν παρέλειψε να αναφέρει γιατί ασχολήθηκε με το βόλεϊ και ποιο είναι το πρότυπό του και το όνειρό του.
Πού σε βρίσκει η καραντίνα λόγω κορωνοϊού;
Την καραντίνα επέλεξα να την περάσω στη Θεσσαλονίκη όπου και σπουδάζω. Ήταν μια απόφαση που πήρα σκεπτόμενος την οικογένεια μου στην Κύπρο και πιο συγκεκριμένα τις γιαγιάδες μου, για τις οποίες δεν θα ‘θελα να ρισκάρω το οτιδήποτε, εφόσον ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Αποφάσισα να μείνω Θεσσαλονίκη κι όταν με το καλό τα πράγματα ηρεμήσουν κι επανέλθουμε στην κανονικότητα, μετά την εξεταστική μου το καλοκαίρι, να επιστρέψω στην Κύπρο. Προς το παρόν, η μόνη επαφή που έχω με την Κύπρο είναι είτε τηλεφωνική είτε μέσω κάμερας.
Aπό την πρώτη χρονιά αρχηγός
H πρώτη χρονιά στην Volleyleague λόγω κορωνοίού ολοκληρώθηκε άδοξα - Λίγα λόγια για τη χρονιά που έκανες;
«Ήτανε μια δύσκολη χρονιά μπορώ να πω. Ξέραμε εξαρχής ότι θα ήμασταν το outsider ότι όλες οι ομάδες μας έβλεπαν σαν μια εύκολη νίκη. Ζοριστήκαμε αλλά παλεύαμε κάθε αγώνα. Εγώ προσωπικά μπορώ να πω ότι είμαι ευχαριστημένος από τον εαυτό μου σε γενικές γραμμές. Από την Α2 βρέθηκα αντίπαλος με επαγγελματίες παίκτες, τόσο Έλληνες όσο και παίκτες του εξωτερικού όπως οι Marshall, Bjelica, VanDenDries, Finger, Rangel, Cacic, Starovic που αγωνίζονται σε πανευρωπαϊκό και όχι μόνο επίπεδο. Υπήρχε ένα άγχος στην αρχή είναι η αλήθεια αλλά ο ενθουσιασμός υπερίσχυε.
Στον πρώτο μας αγώνα κόντρα στον Παμβοχαϊκό είχα πιάσει πολύ καλή απόδοση σημειώνοντας 28 πόντους θυμάμαι, 1ος αγώνας μου στην Α1 με τέτοια συγκομιδή θα μου μείνει αξέχαστος. Δυστυχώς βέβαια τραυματίστηκα στο πόδι, στο 5ο σετ του αγώνα, και χάσαμε και το παιχνίδι 3-2. Αυτός ο τραυματισμός με κράτησε εκτός ένα μήνα, χάνοντας σημαντικούς αγώνες, στους οποίους θεωρώ θα μπορούσα να βοηθήσω την ομάδα για καλύτερα αποτελέσματα. Αλλά κι οι τραυματισμοί στο πρόγραμμα είναι. Σιγά σιγά μπήκα ξανά στο γήπεδο μέσα Δεκεμβρίου και μεσολάβησε κι η διακοπή για τις γιορτές των Χριστουγέννων, κάτι που βοήθησε να επανέλθω σε κανονικούς ρυθμούς πριν ξεκινήσουμε ξανά. Όλοι οι αγώνες ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για μένα αλλά και μια πρόκληση. Ήθελα σε κάθε αγώνα να δείχνω καλό πρόσωπο τόσο στο αγωνιστικό κομμάτι όσο και στην ψυχολογική ενίσχυση της ομάδας. Μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων ο κόουτς μας, αποφάσισε να μου δώσει τον ρόλο του αρχηγού, μια θέση στην ομάδα με ευθύνες αλλά και πολλή αυτοπεποίθηση και σιγουριά για τον εαυτό μου, μετά από την εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο κόουτς για αυτή την ηγετική θέση. Μπορώ να πω ότι η απειρία μου φαινόταν σε σημεία, αλλά η εμπειρία αποκτάται και χτίζω για το μέλλον. Σε γενικά πλαίσια μπορώ να πω ότι έδειξα μια σταθερότητα στην πορεία μου στην Α1 κάτι που το φανέρωναν τα στατιστικά. Σε τέτοιο επίπεδο καλώς ή κακώς υπάρχουν κι οι αριθμοί που σου δείχνουν που κυμαίνεσαι σε ποσοστά και πόσο αποδοτικός είσαι αγώνα με αγώνα. Όσο περνούσε ο καιρός η ομάδα ανέβαινε, δέναμε περισσότερο και κάναμε και καλύτερες εμφανίσεις. Δυστυχώς δύο αγωνιστικές πριν ολοκληρωθεί η κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος εμφανίστηκε η πανδημία και πάγωσαν όλα. Ακόμα το πρωτάθλημα βρίσκεται σε αναστολή μη γνωρίζοντας τι μέλλει γενέσθαι και αναμένουμε για σχετική ανακοίνωση τις επόμενες μέρες».
Ποιος είναι ο πιο μεγάλος σου στόχος;
Ο μεγαλύτερος μου στόχος αγωνιστικά, είναι να παίξω σε μεγάλα πρωταθλήματα του εξωτερικού όπως Γαλλία, Ιταλία, Πολωνία, Αμερική.
Προς το παρόν έχω σαν στόχο να καταφέρω να παραμείνω και να σταθώ στην Α1 μέχρι να αποφοιτήσω από τη σχολή μου και να φύγω στο εξωτερικό.
Είσαι ένας από τους βασικούς παίκτες της Εθνικής. Τον Αύγουστο εάν το επιτρέψουν οι συνθήκες θα έχουμε υποχρεώσεις. Λίγα λόγια.
Ναι είχα έρθει σε επικοινωνία με τον ομοσπονδιακό προπονητή μας Jorge Cannestracci, για το πότε θα επιστρέψω στην Κύπρο για να ενταχθώ στις προπονήσεις. Του είχα πει ότι το Πάσχα θα επέστρεφα αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα το πρώτο πλάνο ματαιώθηκε. Το προπονητικό team, του coach και του assistant coachΣτέργιου Φραγκέσκου, μας έστειλαν ένα πρόγραμμα γυμναστικής για φυσική κατάσταση, ούτως ώστε να μείνουμε ενεργοί μέχρι να επιστρέψουμε στα γήπεδα. Θα είναι δύσκολη θεωρώ η προσαρμογή στο γήπεδο επειδή μετά από 2 μήνες αποχής θα πρέπει να ξεκινήσουμε απ’ την αρχή και προσεχτικά προς αποφυγή τραυματισμών. Σκεπτόμενος ότι ξεκινώντας ένα πρωτάθλημα, μετά από ενάμιση μήνα προετοιμασίας, χρειάζεσαι κάποιο χρόνο να εγκλιματιστείς στις καινούργιες συνθήκες και να βρεις τα πατήματα σου 100%, πόσο μάλλον σε Εθνικό επίπεδο και μάλιστα σε προκριματικά Πανευρωπαϊκού…τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα. Αλλά πιστεύω τόσο στους συμπαίκτες μου και στο υγιές και καλό κλίμα που υπάρχει, όσο και στο προπονητικό team και πιστεύω θα έχουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε και απαιτούν οι συνθήκες ώστε να σταθούμε αξιοπρεπώς και να δείξουμε καλό πρόσωπο. Αλλά πρώτα απ’ όλα πρέπει να υπάρξει σιγουριά και υπευθυνότητα από τις υγειονομικές αρχές ότι τόσο οι αθλητές όσο κι ο κόσμος που θα παρακολουθήσει τους αγώνες δεν θα διατρέχει τον παραμικρό κίνδυνο.
«Λάτρεψα το βόλεϊ»
Γιατί ασχολήθηκες με το βόλεϊ;
«Με το βόλεϊ ξεκίνησα να ασχολούμαι στην ηλικία των 13 ετών, σχεδόν μια δεκαετία δηλαδή. Πρώτο ερέθισμα για το ξεκίνημα μου αυτό, ήταν η μεγάλη μου αδερφή η οποία αγωνιζόταν στην ομάδα του Πανιδαλιακού κι εγώ από μικρός δεν έχανα ματς της. Το άθλημα μ’ άρεσε αλλά ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ μιας κι ο Πανιδαλιακός είχε μόνο γυναικείο τμήμα. Μια μέρα η προπονήτρια της αδερφής μου, που ήτανε και προπονήτρια στο ΑΓΟ, με ρώτησε αν θα ήθελα να ξεκινήσω. Έκανα το βήμα κι ήρθα σε πρώτη επαφή με το άθλημα. Δεν ήθελα και πολύ, το λάτρεψα. Στο γυμνάσιο έπαιζα στην ομάδα του σχολείου χωρίς να αγωνίζομαι σε κάποιο σωματείο εκτός, ώσπου η προπονήτρια μου μίλησε στον κύριο Νεόφυτο ο οποίος ήταν προπονητής τότε στον Εθνικό Λατσιών απ’ όπου και ξεκίνησα. Το βόλεϊ είναι ένα εντυπωσιακό άθλημα, με ένταση, αγωνία, συνεχόμενες εναλλαγές στο σκορ και χρειάζεται μέσα στο γήπεδο εγρήγορση, συγκέντρωση, μυαλό και συνέπεια. Κάθε φάση διαρκεί δευτερόλεπτα γι’ αυτό πρέπει να είσαι εκεί 100%. Αλλά ότι και να λέμε, αν δεν έχεις περάσει μια νίκη ή μια ήττα στο συγκεκριμένο άθλημα, δεν μπορείς να καταλάβεις απόλυτα τα συναισθήματα που μπορεί να σου προσφέρει και τα πράγματα που μπορεί να σου μάθει».
Πού θα συνεχίσεις τη νέα χρονιά;
Για τη νέα χρονιά όλα είναι ανοικτά. Αρχικά δε ξέρουμε αν έχει τελειώσει η φετινή σεζόν, λόγω του ότι ακόμα βρισκόμαστε σε αναστολή. Ιδανικά θα ήθελα να συνεχίσω στην Α1 ή ενδεχομένως στην PreLeague, εφόσον δημιουργηθεί, αλλά δεν ακυρώνω και το ενδεχόμενο για μια καλή πρόταση από ομάδα στηνΑ2, κάτι που ίσως μου δώσει μια ανάσα και με διευκολύνει και πιο πολύ με τη σχολή λόγω του ότι οι αγώνες θα είναι μόνο στην Βόρεια Ελλάδα και οι υποχρεώσεις προφανώς λιγότερες.
«Είμαστε το μέλλον – Μας εμπιστεύονται»
Επιστρέφοντας στην Εθνική. Τι μπορεί να πετύχει στα επόμενα χρόνια;
Η Εθνική μας σιγά σιγά παίρνοντας μέρος σε μεγαλύτερες διοργανώσεις, όπως τα προκριματικά του Πανευρωπαϊκού, δίνει στους παίκτες την δυνατότητα να διευρύνουν τους ορίζοντες τους παίζοντας αντίπαλοι με παίκτες τους οποίους ίσως να παρακολουθούσαν μόνο από την τηλεόραση. Οι εμπειρίες που παίρνουμε από τέτοιους αγώνες, μας βοηθούν στο να χτίσουμε έναν πιο άρτιο αγωνιστικό χαρακτήρα και να ολοκληρωθούμε σαν αθλητές. Πέραν από σωματικά και τεχνικά χαρακτηριστικά που έχει ο κάθε αθλητής χρειάζεται και την εμπειρία που θα τον ανεβάσει σκαλιά πάνω. Η Εθνική μας πιστεύω έχει μέλλον. Πέραν από τους πιο έμπειρους αθλητές που έχουμε, απαρτίζεται κι από νεαρότερους αθλητές όπως ο Αυγουστίνος (Σαββίδης) , ο Αντρέας (Χριστοφόρου) και ο Παναγιώτης Χρυσοστόμου, ο Μάριος Strugarevic, ο Χρίστος Προδρόμου και το ταλέντο μας όπως τον αποκαλώ εγώ, ο Σωτηράκης (Σιαπάνης). Ουσιαστικά εμείς θα είμαστε το μέλλον του Κυπριακού βόλεϊ κι οι ευκαιρίες κι οι εμπειρίες που παίρνουμε από τώρα μόνο βοηθητικές μπορούν να ‘ναι. Δείχνουν να μας εμπιστεύονται κι εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους αποδεικνύουμε αγώνα με αγώνα ότι ήμασταν μια σωστή επιλογή. Παράλληλα, υπάρχουν και δουλεύουν σωστά ακαδημίες που θα βγάλουν ταλέντα κι θα στελεχώσουν στη συνέχεια την Εθνική μας»
Τα πρότυπά μου
Έχεις κάποιο πρότυπο;
Να σου πω την αλήθεια δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο πρότυπο. Θαυμάζω βέβαια κάποιους αθλητές όπως ο Muzaj, διαγώνιος της Εθνικής Πολωνίας, ο Wallace, διαγώνιος της Εθνικής Βραζιλίας και ο Atanasijevic, διαγώνιος της Εθνικής Σερβίας κι όταν έχω χρόνο κάθομαι και παρακολουθώ βιντεάκια τους για να αποκτήσω εικόνες τέτοιου επιπέδου στο οποίο αγωνίζονται.
Ποιο είναι το τελικό σου μήνυμα ενόψει κορωνοϊού;
Τέλος, θα ήθελα να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο υγεία, υπομονή τη δύσκολη αυτή περίοδο που διανύουμε και με προσοχή όταν επέλθουμε στην κανονικότητα για να κυλήσουν όλα ομαλά. Γρήγορη επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους με ασφάλεια. Καλή δύναμη σε όλους.
